Verdronken Aylan (3) was op weg naar Canada
Het gezin van de 3-jarige Aylan, het Syrische jongetje dat gisteren aanspoelde op het strand van Bodrum en van wie foto's geschokte reacties opriepen, wilde in Canada een nieuw leven opbouwen. Verscheidene media melden dat het vierkoppige gezin daar familie had die geld had ingezameld om de overtocht mogelijk te maken.
Aylan Kurdi uit Kobani stierf gisteren nadat het bootje waarop hij zat tegen een andere vluchtelingenboot botste. Het schip verging. Aylan verdronk, net als zijn 5-jarige broertje Galip en zijn moeder Rehan. Alleen zijn vader overleefde het. Abdullah Kurdi heeft nog maar één wens, zegt zijn Canadese familie nu: terug naar Kobani en zijn gezin begraven.
Leningen
Een zus van Abdullah woont volgens Canadese media sinds de jaren 90 in Vancouver. Ze probeerde geld bij elkaar te brengen om haar familieleden weg te krijgen uit Turkije, waar ze naartoe waren gevlucht. "Vrienden en buren hebben geholpen met leningen bij de bank. Maar we konden hen niet uit Turkije krijgen. Daarom zijn ze in die boot gestapt."
De zus zegt dat formaliteiten een veilige uittocht in de weg stonden. De VN zou het gezin niet als vluchtelingen hebben willen registreren en Turkije weigerde om uitreisvisa te verlenen. Zo zou de familie in de handen van mensenhandelaren zijn gedreven.
'Wij rouwen'
Foto's van de dode Aylan veroorzaakten gisteren een schokgolf. Veel websites en tv-programma's toonden de beelden van het dode kind in de branding en van de berging.
Vandaag besteden kranten in binnen- en buitenland aandacht aan Aylans verhaal. De Britse krant The Guardian spreekt op de voorpagina van "de schokkende, wrede realiteit van Europa's vluchtelingencrisis". Het Duitse Bild heeft de achterkant gewijd aan het vluchtelingendrama. De pagina is volledig zwart. Op de voorpagina staat alleen: "Wij rouwen".
Van de Nederlandse kranten is Trouw de enige die Aylan op de voorpagina toont. Volkskrant-columnist Bert Wagendorp noemt de foto in zijn dagelijks column een stille aanklacht. "Die foto gaat de World Press Photo winnen", schrijft hij. "Niet omdat hij technisch zo bijzonder is of artistiek verantwoord, maar omdat hij je sprakeloos maakt."
