De tragiek van Bianchi, talent dat niet aan presteren is toegekomen

Jules Bianchi leek op weg naar een veelbelovende carrière in de Formule 1, maar reed tot 4 oktober 2014 zijn rondjes in de koningsklasse van de autosport in de anonimiteit. Toen hij tijdens de grand prix van Japan van het parcours raakte en crashte op een takelwagen kwam er een abrupt einde aan zijn onbekendheid, maar ook aan zijn ambitie om de stap te maken naar de renstal die hem in 2009 al opnam in zijn kweekvijver: Ferrari. De crash in Japan werd Bianchi ruim een half jaar later fataal.

"Veel mensen zagen in Bianchi de opvolger van Kimi Raikkonen bij Ferrari. Maar zo ver was het nog lang niet", zegt Formule 1-commentator Louis Dekker. "Voor zijn ongeluk was Bianchi de grote onbekende. Dat komt omdat hij eigenlijk altijd achteraan reed. Hij deed nooit mee om de prijzen, maar dat is niet zo gek. Hij reed bij Marussia: een achterhoedeteam waar ze rijden met minder goed materiaal."

Volgens Dekker reed Bianchi niet achteraan omdat hij geen talent had. In tegendeel: "Het was een groot talent. Maar hij moest eerst bij een achterhoedeteam rijpen, om via de middenmoot de sprong naar Ferrari te maken", weet Dekker.

Opleidingsklas van Ferrari

Ferrari zag al vroeg wat de Fransman in huis had. In 2009 strikte de Italiaanse renstal Bianchi voor de opleidingsklas. Ieder Formule 1-team heeft een aantal jonge, veelbelovende coureurs onder contract met het oog op de toekomst. Ze worden opgeleid en klaargestoomd, maar slechts een enkeling haalt daadwerkelijk de koningsklasse van de autosport.

In 2012 werd Bianchi uitgeleend aan Force India, maar bij dat team kwam hij niet verder dan een paar vrije trainingen. Een jaar later stapte Bianchi over naar Marussia, waarna hij zijn debuut in de Formule 1 maakte tijdens de grand prix van Australië. In 2014 reed de jonge Fransman voor het eerst in de punten: in Monaco werd hij negende.

Niet van de categorie 'meedoen is belangrijker dan winnen'

De manier waarop hij zijn enige twee WK-punten in zijn carrière verdiende is tekenend voor de coureur die Bianchi was, vindt Dekker. "Het is daar heel moeilijk om in te halen, maar Bianchi deed het toch. Toen zei hij niet vriendelijk: 'mag ik er even langs?'

Bianchi was niet van de categorie 'meedoen is belangrijker dan winnen'. Hij was een coureur die in een race regelmatig zijn schouders liet zien en het risico niet meed. En hij moest misschien ook wel: bij een achterhoedeteam krijg je bijna geen kansen. Als hij dan wel een kans kreeg, ging hij soms net over het randje."

De tragiek van Bianchi

Voor de noodlottige grand prix van Japan werd er gesproken over de overgang naar Ferrari. Zou Bianchi een stoeltje krijgen bij het team dat hem enkele jaren geleden strikte voor de talentenklas? De Fransman had daar zelf wel oren naar. "Het lijkt een logische stap om te maken", zei hij toen.

Niet lang daarna reed Bianchi met 126 kilometer per uur in op een takelwagen die de al eerder gecrashte Adrian Sutil van het parcours aan het ruimen was, waardoor de Fransman de geschiedenisboeken niet in zal gaan als Ferrari-coureur, maar als 'veelbelovend talent'.

"Daar zit de tragiek", zegt Dekker. "De jaren waarin hij investeerde in zijn toekomst, waren meteen zijn laatste jaren. Bianchi was een talent dat nog niet aan presteren was toegekomen."