Chicago Bulls blijft worstelen met erfenis van Jordan

Het Amerikaanse basketbalseizoen nadert zijn climax en één conclusie kan al worden getrokken: Chicago Bulls, de ploeg die door mensen wereldwijd met succes wordt geassocieerd, heeft wéér niet aan de verwachtingen voldaan.

Met de beste basketballer aller tijden, Michael Jordan, als boegbeeld en de illustere coach Phil Jackson aan zijn zijde, groeiden de Bulls in de jaren negentig uit tot een van de grootste sportclubs ter wereld. Liefst zes keer werd Chicago kampioen. Maar na het afscheid van Jordan en Jackson stortte de ploeg als een kaartenhuis ineen.

Donderdagavond werd de club opnieuw voortijdig uitgeschakeld in de play-offs, door Cleveland Cavaliers. Bulls-watcher Sam Smith vroeg zich al af of het team zichzelf misschien overschatte dit seizoen. Eens te meer rijst in Chicago de vraag: waarom lukt het maar niet?

Het tijdperk Jordan-Jackson

In 1984, als Jordan als eerstejaars bij Chicago komt spelen, kan nog niemand vermoeden dat de sport voorgoed zal worden veranderd. Jesse Jackson, politicus en bekendheid uit Chicago: ‘Het basketbal in Chicago was middelmatig voordat Michael kwam. Tijdens het Jordan-tijdperk werd de stad het epicentrum van de sport, (Jordans) effect is onmeetbaar.’ Jarenlang is de ploeg onverslaanbaar.

Coach Jackson smeedt een gouden ploeg, met zijn vermaarde ‘driehoeksaanval’. Hij heeft een onorthodoxe aanpak: geïnspireerd door de Oosterse zencultuur geeft hij yogalessen aan de spelers, en laat hij de boomlange spierbundels boeken lezen over het boeddhisme.

De aanpak werkt. Jordan groeit uit tot de belangrijkste basketbalspeler in de geschiedenis, daarbij geholpen door Scottie Pippen en later Dennis Rodman. De Bulls winnen zes titels in acht jaar tijd, ongekend in de Amerikaanse sportwereld.

Zo rekenen Jordan & co af met het slechte imago van Chicago als sportstad. Of het nu gaat om de honkballers van de Cubs, die al meer dan een eeuw op een volgende titel wachten, of de footballspelers van de Bears die pas één keer de Super Bowl wonnen: in Chicago is het vaak net niet. Maar Jordan, Jackson, Pippen en Rodman geven de bewoners weer reden trots te zijn op hun stad.

Verkeerde beslissingen

Nu gaan de Bulls echter al jaren gebukt onder die erfenis van Jordan en Jackson. Volgens de New York Times is toenmalig directeur Jerry Krause een van de schuldigen voor die crisis. Hoewel hij ook de man is die Jackson, Jordan en de rest bij elkaar zette, wilde Krause per se aantonen dat de club ook zonder MJ titels zou kunnen winnen.

Daartoe stelde hij coach Tim Floyd aan, die in de vier seizoenen na Jordan gemiddeld echter slechts één op de vijf wedstrijden won. Ook werd er de afgelopen jaren schaamteloos op sterspelers zoals Carmelo Anthony gejaagd. Zonder succes, iedereen bedankte voor de eer om in Chicago te komen spelen.

Bezoek Jordan

Pas in 2008 lijkt het tij te keren. Eerstejaars Derrick Rose komt naar Chicago. Hij is de man die de Bulls eindelijk weer naar een titel moet helpen. Dat jaar wordt hij gekozen tot beste eerstejaars van de NBA, en in 2011 wordt hij, 22 jaar oud pas, als jongste speler ooit tot MVP gekozen. Het team eindigt zelfs als eerste in de reguliere competitie.

Dat jaar komt Michael Jordan op bezoek bij zijn oude club. "Er liggen nog heel veel titels voor jullie in het verschiet, misschien nog wel eens zes", spreekt hij het team in de rust van een wedstrijd toe. Na afloop voegt hij er tegenover de pers aan toe dat Rose minder tijd nodig heeft dan de zeven jaar die het hemzelf kostte om zijn eerste titel te winnen.

Jordan krijgt geen gelijk. In 2012 scheurt Rose zijn kruisband tijdens de eerste play-offwedstrijd van het jaar. De man met de gouden toekomst speelt jarenlang meer niet dan wel, door die kruisband, een gescheurde meniscus of ander blessureleed. Dit jaar, zijn zevende seizoen bij de Bulls, speelt hij alle play-offwedstrijden. 2015 moet het jaar zijn waarin alles samenvalt.

Beste kans

Sports Illustrated schrijft begin dit seizoen al dat dit de beste kans is op een eerste titel in het post-Jordantijdperk. Veteraan Pau Gasol is opgebloeid in Chicago. Jimmy Butler lijkt een nieuwe ster in wording, en ontving afgelopen week de prijs voor meest verbeterde speler van de NBA.

"Jimmy kan net zo groot worden als ikzelf", zei Scottie Pippen onlangs tegen ESPN. Rose is fit en coach Tom Thibodeau heeft een eenheid weten te creëren in het team. De krant Chicago Tribune noemt dit het meest getalenteerde team van de Bulls sinds dat van Jordan.

Maar ook nu lukt het niet. Deze week wordt Chicago uitgeschakeld door LeBron James en zijn Cleveland Cavaliers. Zeventien jaar is het inmiddels, sinds de laatste titel. Volgend seizoen is Gasol al 34 en het contract van Butler loopt deze zomer af. Het is altijd maar de vraag hoe lang Rose fit blijft, en coach Thibodeau heeft regelmatig mot met het hoofdkantoor van de Bulls. Kan volgend seizoen dan het jaar worden van de Bulls, of blijft de erfenis van Jordan als een last op de schouders van Chicago liggen?