'En toch ben ik blij dat ik in Nepal ben geweest'

"Ik ben blij dat ik daar mijn steentje heb kunnen bijdragen", zegt hondenbegeleider Stephen Peterse na aankomst in Eindhoven. Hij maakte deel uit van het Nederlandse Urban Search and Rescue-team dat na de aardbeving in Nepal op zoek ging naar overlevenden.

Peterse zegt dat hij en de andere reddingswerkers hun uiterste best hebben gedaan. Toch is hij nu met een dubbel gevoel weer in Nederland. "Voor het werk met de hond had er meer in gezeten."

Het was voor het Nederlandse team namelijk soms niet mogelijk om op zwaar getroffen plaatsen terecht te komen, vertelt Peterse. Aardverschuivingen blokkeerden de route naar de dorpen rond de hoofdstad Kathmandu. "Stukje voor stukje werd de weg vrijgemaakt en dan konden we een kilometer verder rijden. Maar daar stuitten we weer op de volgende aardverschuiving."

Dat de Nederlanders uiteindelijk niemand levend onder het puin vandaan hebben gehaald, is volgens Peterse ook een kwestie van toeval. Ieder team krijgt een bepaalde sector toegewezen om te gaan zoeken. "Daar komt er een ‘geluksfactor’ bij kijken. In welke sector word je ingedeeld en ligt daar dan toevallig een slachtoffer dat nog leeft? Dan kun je die redden."