'Boekenweekgeschenk schrijven is feestelijk en ontroerend'

• Jeroen Wielaert

  Verslaggever

Schrijfster Esther Gerritsen heeft al een eerste zin voor het Boekenweekgeschenk en een idee voor een verhaal. Vandaag maakte de organisatie van de Boekenweek bekend dat zij het geschenk voor 2016 schrijft. Verslaggever Jeroen Wielaert sprak met haar.

"Ik vind het leuk om het geschenk te schrijven. Ik ben echt heel blij. Ik vind het feestelijk. Ik was ontroerd toen ze me vroegen", vertelt Gerritsen.

Anna Enquist was in 2002 de laatste vrouwelijke auteur van een boekenweekgeschenk (De IJsdragers). Dat gegeven is niet van belang voor Gerritsen. Ze zegt: "Natuurlijk vind ik het fijn als de wereld wat minder door mannen wordt gedomineerd, dus ook de literaire wereld, maar als het over mijn werk gaat, heb ik het liever over iets anders."

Unieke kans

De Belgische auteur Dimitri Verhulst beschouwde het Boekenweekgeschenk van dit jaar als een unieke kans om zich extra te profileren. Het spreekt ook Gerritsen aan: "Meer aandacht, een groter publiek, altijd leuk natuurlijk. Alleen al het idee dat minstens 600.000 mensen dat boek kopen en hopelijk lezen."

Haar laatste boek, Roxy, is het verhaal van een vrouw die haar man verliest en daarna in een identiteitscrisis belandt. Het wordt typerend genoemd voor haar werk. Gerritsen schrijft over zoekende mensen, zich verwonderend over de wereld. "Ik noem het een soort Don Quichot-verhalen. Het zijn altijd mensen die vechten tegen ingebeelde angsten, ingebeelde gevaren. Het is heel typisch voor de literatuur en zeker voor de mijne."

Eigen leven

Dat geldt ook voor de mens achter de schrijfster, zegt Gerritsen. "Ik denk dat mijn meeste problemen ingebeeld zijn. Zo’n boek begint natuurlijk altijd ergens. Natuurlijk put je uit je eigen leven, maar daarna neemt het altijd een grote vlucht. Soms zeggen mensen tegen mij over iets wat ik heb geschreven: ‘Goh, het is helemaal niet autobiografisch’ en dan moet ik oprecht nadenken of ze een grap maken, ironisch zijn of de waarheid zeggen. Omdat ik zelf al zo in dat verhaal ben verdwenen en ik helemaal niet meer bezig ben met wat het met mij te maken heeft, omdat dat voor mij niet zo interessant is."

Het verhaal voor het Boekenweekgeschenk begint zich vaag af te tekenen in haar hoofd. Die eerste zin wil ze niet prijsgeven. Die moeten de mensen maar lezen, in maart 2016.