Van Heek maakt zaterdag rentree

Marvin van Heek maakt zaterdag in het Canadese Lake Louise zijn langverwachte herstart in de wereldbeker skiën. De 22-jarige Franse Nederlander maakte anderhalf jaar geleden zijn laatste afdaling in wedstrijdverband. Een nare rugblessure hield hem zolang van de piste.

"Een hernia in mijn onderrug", verduidelijkt Van Heek. "Dat is zo’n beetje de slechtste plek waar je als skiër een blessure kunt hebben. De onderrug vangt de hardste klappen op tijdens de afdaling."

Overgeslagen

Van Heek verraste in 2012 met zijn achtste plaats in de afdaling van Val Gardena. Zo leek het erop dat Nederland na lange tijd weer een alpineskiër op het olympisch toernooi zou hebben. De complexe hernia maakte echter een einde aan de illusies van de snelheidsduivel in de sneeuw, die in Frankrijk opgroeide, maar dankzij zijn vader een Nederlands paspoort heeft.

"De opties waren opereren of natuurlijke genezing met rust", kijkt hij terug. "De artsen adviseerden het laatste, omdat ik nog jong ben. Ik heb daarom vorig seizoen helemaal overgeslagen. De Spelen in Sotsji waren een doel, maar ik heb nog de tijd.''

In april van dit jaar stond Van Heek weer voor het eerst op de latten. "Hard gewerkt met mijn eigen conditietrainer, daarna aangesloten bij het Amerikaanse skiteam. Ik ben deze zomer mee geweest op trainingskampen in Californië, Nieuw-Zeeland en Chili. De afgelopen weken zat ik in Copper Mountain in Colorado voor de laatste voorbereidingen."

Van Heek trainde met Bode Miller, Ted Ligety, Travis Ganong en Andrew Weibrecht, de crème de la crème van het Amerikaanse alpineskiën. "In de trainingen doe ik niet voor ze onder. Ik ben sowieso altijd snel in de trainingen. Het is nu zaak dat het er in de wedstrijden vaker moet uitkomen.''

Beste 25

Voor de ouverture in Lake Louise heeft hij niet al te hoge verwachtingen. "Ik zal ongetwijfeld wat meer spanning voelen, omdat het zo lang geleden is dat ik een wedstrijd skiede. Maar ik kan vertrouwen halen uit de trainingen. Hoofddoel van dit seizoen is de finale van de wereldbeker in Méribel in maart. Daar mogen alleen de beste 25 van het circuit starten.''

Die opmerkelijke achtste plaats in Val Gardena lijkt al weer lang geleden, maar vormde voor Van Heek in alle opzichten een doorbraak. "Ik keek altijd erg op tegen de topskiërs, was onder de indruk van hun snelheid. Maar mijn vader zei altijd: 'Zij hebben ook gewoon twee armen, twee benen en een hoofd. Jij kunt dat dus ook.' En hij had gelijk. Voor het eerst kreeg ik de bevestiging dat ik ook hard kan skiën."