Een collectief gevoel van onrecht op JFK

NOS-redacteur Thomas de Leeuw was voor een vakantie in New York, maar strandde op het vliegveld door het vliegverbod. Een verslag vanaf het vliegveld.

"Misschien dat we onze zomervakantie dit jaar maar overslaan", zegt een Fransman bij de incheckbalie tegen zijn vrouw en vier kinderen. Na drie uur in de wachtrij hebben ze zojuist te horen gekregen dat ze pas op vrijdag terug kunnen naar Parijs. "Een week langer in New York betekent ook weer een week in een hotel, restaurants, enzovoort. KLM-Air France vergoedt niks en onze verzekering ook niet. Zo is ons vakantiegeld gauw op."

Een collectief gevoel van onrecht en pech overheerst hier op John F. Kennedy Airport. Tegen beter weten in zijn duizenden Europese reizigers naar het vliegveld gegaan in de hoop op een terugvlucht. Maar de krantenkoppen van de New York Times en nieuws-tickers van Reuters op Times Square liegen niet: "Volcano's eruption grounds European airtraffic".

"Ga allemaal naar huis", roept vliegveld-chef Ajay Dhawan tegen de honderden reizigers in de balierij. "Het heeft geen zin hier te blijven. Tot maandag gaan er sowieso geen vluchten." Op een papiertje dat wordt verspreid staan telefoonnummers. "Daar kun je je vluchtdatum wijzigen", legt Dhawan uit. Maar ook de telefonische wachtrij neemt minstens twee uur in beslag. Mits je niet tussentijds afgeketst wordt door een antwoordapparaat of een verbroken verbinding.

Vol

Veel reizigers blijven daarom bij de balie wachten, in de hoop een medewerker te spreken te krijgen en hun vlucht om te boeken. Na uren in de rij lukt het ons ook en we krijgen te horen dat we woensdag terug kunnen vliegen via Parijs. Als de situatie niet erger wordt natuurlijk.

Tevergeefs proberen we bij de openbare telefoons een hotelreservering te maken. Maar alle hotels zitten vol, of vragen woekertarieven. Een pas getrouwd Brits stel naast me wacht al anderhalf uur op een telefonische medewerker van Virgin Atlantic. De afgelopen week vierden ze hun huwelijk met een reis naar de Big Apple. "We zitten er een beetje doorheen en zijn toe aan het normale leven. Wel gelijk een goede test voor ons huwelijk", grapt de kersverse echtgenoot.

Een stuk minder vrolijk is de Nederlandse Saskia die voor zaken in New York is. Haar dochtertje van tien maanden zit met smart te wachten, thuis in Nederland. Als ze erover vertelt kan ze haar tranen nauwelijks in bedwang houden.

Bus

We besluiten het vliegveld te laten voor wat het is en pakken een metro terug naar de stad die we vanochtend achter ons hadden gelaten. Ergens in een klein straatje van Manhattan verwelkomt een hosteleigenaar ons met een vrij stapelbed.

Aan een keukentafel plannen twee gestrande vrouwelijke reizigers uit Duitsland en Denemarken hun komende dagen in Manhattan. "Vanavond is er een Indiaans dansritueel in Bowling Green. En zondag bezoeken we een gospeldienst in Harlem."

Ook wij besluiten van de nood een deugd te maken, maar na twee weken hebben we NYC wel gezien. Via een internet-pc in de hostel boeken we een tripje naar Washington, DC. Met een Greyhound-bus weliswaar.