Op Taerung liggen de sporen van Rintje, Erben en Ki-tae Bae
Met de komst van de WK sprint naar de Taerung International Skating Rink kan het Zuid-Koreaanse publiek voor de derde keer in de geschiedenis live getuige zijn van een mondiaal kampioenschap bij het langebaanschaatsen. Het is de baan waar Ki-tae Bae zijn talent polijstte, Rintje Ritsma voor het eerst internationaal zijn gezicht liet zien en waar Erben Wennemars een gouden race afleverde.
Dat de internationale schaatsunie ISU pas voor de derde keer in de geschiedenis een groot toernooi heeft toegewezen aan Seoul toont aan dat Zuid-Korea nog altijd wordt gezien als een relatieve nieuwkomer in het internationale schaatsen. Pas sinds de jaren 80 zijn de Koreanen vaste gasten op de WK's.
Zuid-Korea versus Noord-Korea
Exoten heetten ze te zijn: de Koreaanse schaatsers die zich in de jaren 50, 60 en 70 incidenteel aan de start waagden bij een WK, waarbij de Noord-Koreanen beduidend meer talent etaleerden dan de Zuid-Koreanen. Zo baarde Han Pil-hwa in 1966 bij het WK allround voor vrouwen opzien door tweede te worden, achter de Russin Valentina Stenina, maar voor Stien Kaiser.
Maar de Koreaanse krachtsverhoudingen kantelden abrupt, toen in de tweede helft van de jaren 90 Ki-tae Bae zich op het ijs meldde. Zijn wereldtitel sprint in 1990 bleek het startsein voor de opkomst van Zuid-Korea als schaatsnatie, al lijkt sprintnatie een (nog) nauwkeuriger typering. Noord-Korea verdween nadien geruisloos van het toneel.
Overladen met olympische en wereldtitels
In het spoor van Ki-tae Bae - wiens naam volgens officiële Zuid-Koreaanse regels als Bae Ki-tae geschreven zou moeten worden - hebben Lee Kyu-hyuk, Lee Kang-seok, Moo Tae-bum en Lee Sang-hwa hun land inmiddels overladen met olympische en wereldtitels op de 500 meter en 1.000 meter. En in de persoon van Lee Seung-hoon wist Zuid-Korea in 2010 zelfs een stayer van olympische allure - zilver en goud (met dank aan de foute wissel van Sven Kramer) - naar voren te schuiven.
Ook de internationale schaatsunie weet inmiddels de weg naar Zuid-Korea te vinden. Nadat Seoul in 1988 een eerste blijk van waardering had ontvangen in de vorm van de WK voor junioren, waar Rintje Ritsma naar de vijfde plaats reed, mocht de Taerung International Skating Rink in 2000 voor het eerst een 'echt' groot toernooi organiseren, de WK sprint. Jeremy Wotherspoon en Monique Garbrecht grepen er de titel.
Vier jaar later streek de internationale schaatselite opnieuw neer in Seoul, dit keer voor de WK afstanden. Carl Verheijen veroverde er het goud op de 10.000 meter en de huidige NOS-analyticus Erben Wennemars etaleerde er zijn macht op de 1.000 meter.
