Met de metro gaan is in Londen niet meer vanzelfsprekend. Vanaf vanmiddag zou het metropersoneel voor de derde keer in korte tijd staken. Maar gisteren werd bekend dat die staking is opgeschort. En da's maar goed ook, want de Londenaar is er helemaal klaar mee.
Onze correspondent in Londen, Tim de Wit, snapt dat heel goed. We trokken hem aan z'n mouw. Want waarom hebben de Londenaren zo weinig begrip voor het personeel dat wil staken, onder meer uit protest over het invoeren van nachtdiensten? Even wat redenen op een rijtje:
1: 'Metro's hebben niet eens meer een bestuurder nodig'
Het is op dit moment prima mogelijk om metro’s zonder bestuurder te laten rijden. Een bovengrondse lijn, de DLR, rijdt in Londen al zonder. Steeds meer commentatoren roepen in de media dat de metro zonder bestuurder de enige manier is om de macht van de vakbonden te doorbreken. Maar de stad wil er nog niet aan.
2: 'Metrobestuurders zijn verwend'
Een metrobestuurder verdient zo’n 70.000 euro per jaar, en kan zo 52 vakantiedagen per jaar hebben. Meer dan leraren, verpleegkundigen of politieagenten, toch ook beroepen met wisselende werktijden.
3: 'Er ligt een prima aanbod voor ze'
Het Londense vervoersbedrijf biedt 2 procent meer loon en een bonus van 700 euro voor de nieuwe nachtdiensten. Niet genoeg, volgens het personeel: het gaat ze om de work-life-balance; ze zien hun gezin dan te weinig.
Ook al krijg ik het dubbele, dat ik ineens mijn gezin niet meer kan zien is niet met zo’n eenmalige bonus af te kopen.
Ook zijn ze boos dat het besluit ze zonder overleg 'door de strot is geduwd'. En daar hebben de vakbonden volgens Tim wel een punt. De Londense burgemeester Boris Johnson deelde in het voorjaar euforisch mee dat er per 12 september in de weekenden ook ’s nachts metro’s gaan rijden, zonder dat eerst goed met de vakbonden te bespreken.
4: 'Ik moet naar mijn werk/stage/studie en kom daar niet zonder metro'
Dagelijks reizen er 4 miljoen mensen met de Londense metro. Er wonen zo’n 8,5 miljoen mensen in de Britse hoofdstad en veel Londenaren moeten enorme afstanden afleggen om op hun werk te komen. Daardoor is de metro voor ontzettend veel mensen onmisbaar.
Hebben de stakers ergens nog een punt? Is het werk zwaar?
Het is vooral verantwoordelijk werk, zegt Tim. Londense metro’s rijden om de paar minuten in een ingenieus uitgedokterde schema. Daarnaast maken bestuurders lange dagen en werken ze soms zeventien weekenden achter elkaar. Daar wil de stad nu dus nog nachtdiensten aan toevoegen in de weekenden.
Mocht je nou denken: 70.000 euro per jaar, ik word ook metrobestuurder: think again.
Metrobestuurders zijn meestal mensen die zich binnen de metrobedrijven hebben opgewerkt, vertelt Tim. Zij waren eerst bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de veiligheid op de perrons. Je kan alleen met een interne opleiding bestuurder worden. Pas als er intern niemand gevonden wordt, gaan ze extern zoeken.
Hebben de stakingen eigenlijk iets geholpen?
Nou, de staking die vandaag zou beginnen is afgeblazen omdat er weer wordt onderhandeld. Welke kant het met de besprekingen opgaat, is nog onduidelijk.
Volgens een van de vakbonden is er genoeg progressie op het gebied van salarissen, banen en de nachtdienst om de staking op te schorten. Maar nieuwe afspraken zijn er nog niet, zegt hij. Dus blijft de dreiging van nieuwe stakingen nog even boven Londen hangen.