Migranten die aankomen in Griekenland worden vanaf vandaag teruggestuurd naar Turkije. Afgelopen nacht is het akkoord tussen de EU en Turkije ingegaan.
Wie al in Griekenland zit, mag blijven. Maar moet wel in Griekenland asiel aanvragen, en mag niet meer op eigen houtje verder reizen naar Noord- en West-Europa.
Het is niet meer aan ons om te beslissen waar we heen gaan.
Het nieuws over het akkoord is ook doorgedrongen in het migrantenkamp bij Idomeni aan de Grieks-Macedonische grens. Veel Syrische en Iraakse families hopen dat ze geluk hebben gehad en nog in aanmerking komen voor asiel ergens in Europa.
"Het is niet meer aan ons om te beslissen waar we heen gaan, als het maar een veilig land is. Het zijn nu Europese beslissingen. Ik heb wel een voorkeur, vanwege onze familie, voor Duitsland", vertelt een Iraakse man.
In het kamp delen de Griekse autoriteiten folders uit om migranten te waarschuwen voor mensensmokkelaars, en dat de grens dicht blijft.
In de folder staat dat mensen eten en een plek om te slapen krijgen in speciale opvangkampen. "We zijn naar de organisatie geweest", zegt een vrouw. "Hopelijk laten ze ons snel door. Mensen zeggen dat het maanden duurt. Ze zeggen van alles. We zijn op zoek naar de juiste informatie."
De Griekse regering wil dat iedereen naar een van de officiële opvangkampen verhuist, waar de omstandigheden beter zijn. Zoals in Diavata, een uur van de grens, waar zich al ruim 2500 mensen hebben gemeld.
In het kamp bevindt zich een registratiepost van het Europese asielagentschap. Nu migranten zelf niet meer door kunnen reizen, melden ze zich massaal voor het hervestigingsprogramma.
"De grens blijft dicht voor ons. Ik ben al in maand in Griekenland, en heb me voor het programma ingeschreven om hier maar weg te mogen. Ze zeggen dat we na twee of drie weken een voorgesprek krijgen en dat onze papieren dan naar de ambassades worden gestuurd. Als een land akkoord is om ons op te vangen, worden we per vliegtuig gebracht". zegt een man.
Elisa Freni van het Europees Asielagentschap ziet dat het mensen steeds minder uitmaakt waar ze heen gaan. "Als ze maar in veiligheid zijn en zo snel mogelijk naar een ander land kunnen."
Toch bestaat er ook twijfel en argwaan over het hervestigingsprogramma onder de vluchtelingen. "Ik heb gehoord dat ze misschien hele families weigeren. Of dat ze ons van elkaar scheiden. Mijn vader en ik in een land en mijn broer en zijn vrouw in een ander land. Dat is voor ons onmogelijk."