Vandaag zijn er voorverkiezingen in de staat New Hampshire. In november gaan de Amerikanen naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Dan zal president Barack Obama na acht jaar het stokje overgeven aan een opvolger. Maar wat is er eigenlijk veranderd in de tijd dat hij aan het roer stond?
In een reeks reportages gaat oud-Amerika-correspondent Tom Kleijn op onderzoek uit in de Verenigde Staten. Hoe staat het met de economische en sociale ongelijkheid, het zorgsysteem, de wapenwetgeving en de immigratie?
Maatschappelijke problemen
De verwachtingen bij veel Amerikanen waren hoog. Met aantreden van Obama zou er eindelijk een president zijn die de problemen kent waar veel gezinnen in de VS mee worstelen. Maar heeft Obama de grote maatschappelijke problemen kunnen aanpakken?
De kloof tussen blank en zwart in Amerika is één van de belangrijkste verkiezingsthema’s dit jaar. Want - ondanks de hoop van vele Afro-Amerikanen - heeft deze kloof zich zelfs onder Obama verder verdiept. Een nieuwe president zal daar iets aan moeten doen.
Dromen
Tom Kleijn bezocht vier jaar geleden Kensington High School in de wijk Kensington in Philadelphia. Een school in een van de slechtste buurten van het land, waar minder dan de helft van de leerlingen het tot de examenklas schopt. De rest belandt op jonge leeftijd in de gevangenis, raakt zwanger of komt door geweld op straat om het leven.
Het handje vol leerlingen dat het wel goed deed en met Tom Kleijn sprak in 2012, was vol goede moed. Ze vertelden over hun dromen om advocaat, arts of zelfs forensisch opsporingsambtenaar te worden.
Ondanks dat zij zich houden aan het Amerikaanse mantra van hard werken en je aan de regels houden 'want dan kan iedereen het maken' gaat dit voor hen niet op. Sterker nog: het Amerikaanse systeem werkt in hun nadeel. Want iemand van een slechte school uit een slechte buurt, krijg geen beurs op de grote - vaak onbetaalbare - universiteiten. De kans dat iemand dan zijn milieu nog weet te ontstijgen is nagenoeg nihil. In Kensington is de American Dream dan ook ver weg.
In de afgelopen jaar zijn er al 24 scholen dichtgegaan, terwijl zo’n school in de wijk juist extreem belangrijk is voor de gemeenschap.
Vier jaar later staat Tom voor een dichte deur. Kensington International Business Highschool is er nog wel, maar moet binnenkort sluiten. Of de oud-leerlingen hun dromen hebben kunnen vervullen, of hoe het überhaupt met hen is, is onbekend. Op deze school, die vijf jaar geleden nog een plaats van hoop was, lijkt het optimisme van een paar jaar geleden geheel verdwenen.
Robin Roberts heeft drie kinderen die allemaal naar een openbare school gaan in Philadelphia. Samen met andere ouders vecht ze tegen sluiting die veel scholen boven het hoofd hangt. "In de afgelopen jaar zijn er al 24 scholen dichtgegaan, terwijl zo’n school in de wijk juist extreem belangrijk is voor de gemeenschap."
"Vroeger was de kerk de ruggengraat van een buurt, nu kan een goede school dit gat vullen. Door de kinderen een veilige plek te bieden, weg van het geweld op straat en met de mogelijkheid te werken aan hun toekomst”, zegt Roberts.
Je moet extreem slim zijn of extreem goed zijn in sport wil je een beurs aangeboden krijgen.
Kensington is namelijk een van de gevaarlijkste wijken van het land. Alleen al in de afgelopen zes maanden zijn er meer dan duizend geweldsdelicten gepleegd, waarvan veertien moorden. De gemiddelde leeftijd van de slachtoffers ligt tussen de 15 en 29 jaar oud. Als iemand een middelbare schooldiploma haalt in een wijk als deze, geldt dat als een succesverhaal.
"Maar verder komen dan dat, dat is bijna onmogelijk geworden", zegt Camilla Charles, professor Sociologie aan Penn State University in Philadelphia. "je moet extreem slim zijn of extreem goed zijn in sport wil je een beurs aangeboden krijgen."
"Maar het niveau van de scholen in dit soort wijken is zo slecht dat ze zelfs de beste studenten nergens op kunnen voorbereiden. Bijna alle kinderen hebben extra onderwijs nodig tegen de tijd dat ze aan de middelbare school beginnen. Ze beginnen op de basisschool met een achterstand die niet meer is in te halen is."
- Nieuwsuur
Muur in Kensington - Nieuwsuur
Philadelphia - Nieuwsuur
Robin Roberts - Nieuwsuur
Camilla Charles, professor Sociologie
Niet waard
De oude, verlaten schoolgebouwen blijven als ruïnes in de wijken achter. Dichtgespijkerde ramen, de schoolpleinen overwoekerd met onkruid. "Ik loop er liever niet langs met mijn kinderen”, zegt Robin Roberts. "Het doet zoveel met zo’n wijk, het versterkt het gevoel dat de mensen hier het niet waard zijn om in te investeren."
"Kinderen groeien op in instabiele gezinnen en krijgen op de scholen ook niet de handvatten die ze nodig hebben om te kunnen slagen in het leven", zegt socioloog Camille Charles. "En als je geen goede opleiding hebt, dan neem je een slecht betaalde baan en kom je steeds verder en verder van die Amerikaanse droom af te staan. Er zijn genoeg mensen in dit soort wijken die echt heel hard hun best doen om volgens de regels te leven, maar het brengt hun niets. Er zijn geen mogelijkheden om eraan te ontsnappen."
