'Een eenmanspraktijk is misschien ook ouderwets geworden'
Het was 1979. De Zeeuwse huisarts Jan Bergen kocht in het Zeeuwse Oost-Souburg een huisartsenpraktijk, met een bijhorende woning. "Een eigen praktijk, dat was mijn wens. We woonden in Leiden en wilden wel in de buurt van de zee blijven. Ik streek neer in Zeeland en wilde als huisarts een stuk meelopen in het leven van vaste patiënten uit mijn omgeving."
En meelopen deed hij; tientallen jaren lang. Zijn vrouw nam de telefoon aan. En 24 uur per dag kon er iemand aankloppen. Het was een familiebedrijf. "Sindsdien is er echt veel veranderd. Er zijn bijvoorbeeld meer praktijkondersteuners gekomen."
Deze zomer wilde hij met pensioen. Het lukte niet om iemand te vinden die zijn praktijk volledig kon overnemen. "Jonge artsen willen geen eigen zaak runnen. Ze willen minder uren werken en minder gedoe."
Bergen ziet jonge artsen in en rond de universiteitssteden blijven. Hij vermoedt dat ze Zeeland "te kleinschalig" vinden. "Hun partners moeten ook werk hebben natuurlijk en ze zijn bang dat dit in Zeeland moeilijker is."
Uiteindelijk is zijn praktijk samengegaan met een andere praktijk, waarin meerdere deeltijdartsen samenwerken. Een aantal waarnemers kon blijven en daar kwamen een aantal nieuwe gezichten bij. Zijn patiënten moeten wel wennen aan meer artsen, vertelt hij. Ze hebben niet langer een vast gezicht.
Opvolging
Toch is het voor hen zo goed geregeld, vindt Bergen. "Natuurlijk had ik op mijn afscheidsreceptie iemand naast me hebben willen staan die ik als de nieuwe dokter kon voorstellen. Maar nu zijn het meerdere vaste gezichten, die goed samenwerken. Misschien is de overname van een kleine huisartsenpraktijk ook wel wat ouderwets geworden."
Bergen zegt hij in de regio ook collega's ziet die het niet lukt om opvolging te vinden. "Ik ken voorbeelden van jonge artsen die een solopraktijk full blown wilden overnemen. Maar dat zijn wel uitzonderingen. Ik ken ook solopraktijken die helaas al zijn opgeheven."
