Familie Van Ruijven ziet relayvrouwen WK-goud pakken: 'Lara stuurt support van boven'

• Anne van Eijk

"We hebben er alle vertrouwen in dat ze die gouden medaille binnen gaan slepen, met een beetje hulp van Lara." Het zijn de woorden van Marsha van Ruijven, schoonzus van de in 2020 overleden shorttrackster Lara van Ruijven.

Enkele minuten nadat Marsha van Ruijven haar vertrouwen heeft uitgesproken, ziet ze Xandra Velzeboer, Michelle Velzeboer, Selma Poutsma en Yara van Kerkhof het ijs op stappen voor de WK-finale in Ahoy. Een bloedstollende race volgt, het publiek wordt gek als het Nederlandse viertal de koppositie overneemt en de wereldtitel binnensleept.

Ook Marsha van Ruijven en haar man Olav zijn blij. Met 150 anderen zijn ze naar Rotterdam Ahoy gekomen voor de slotdag van de WK shorttrack. Familie en vrienden van Lara van Ruijven en collega's van broer Olav. Veel van hen dragen een speldje in hartvorm met panterprint, ontworpen door shorttracker Itzhak de Laat. Van Ruijven werd door haar teamgenoten namelijk 'panter Lara' genoemd, vanwege haar bril en helm met pantermotief.

Lara van Ruijven, die in 2019 de eerste Nederlandse wereldkampioene ooit werd op een individuele afstand (de 500 meter), was pas 27 jaar toen ze tijdens een trainingskamp in het Franse Font-Romeu overleed aan een auto-immuunreactie.

Ze maakte zeven jaar deel uit van het Nederlands team en was erbij in 2017, toen de WK ook in Ahoy werden gehouden. De relayploeg was destijds dicht bij de wereldtitel, maar door een valpartij ging het mis.

'Had Lara's laatste toernooi kunnen zijn'

"Het is ontzettend dubbel om hier te zijn, want de liefde voor deze sport is geboren dankzij mijn zusje", vertelt Olav vanuit Ahoy. De WK in Rotterdam hadden volgens Olav en Marsha zomaar eens het laatste toernooi van Lara kunnen zijn, als het noodlot vier jaar geleden niet had toegeslagen.

"Nog een Olympische Spelen was wel erg ambitieus geweest, want ze droomde ook wel van het leven na de topsport", weet Olav. "Maar ik denk dat als ze haar vorm had weten vast te houden, ze hier met de favorieten had meegereden. Het was een heel mooie afsluiting geweest voor haar."

Marsha vult aan: "Dat je hier met zijn allen had kunnen zijn, terwijl zij op het ijs had gestaan, geeft het een heel andere lading. Desalniettemin blijft het zo'n gave sport." Al was die passie vlak na het overlijden van 'panter Lara' wel even weg. "Toen was het ook echt wel lastig om te kijken, maar uiteindelijk gaat de liefde voor de sport niet verloren. Het is een beetje een haat-liefdeverhouding."

Olav en Marsha van Ruijven vinden het heel belangrijk om de herinnering aan Lara levend te houden. "Je bent daar ook wel een beetje aan gebonden, want het blijft op sommige momenten nog best wel onwerkelijk om je écht te realiseren dat het helaas is zoals het is. Je maakt ook geen nieuwe herinneringen met haar meer. Dat is ontzettend cru."

De familie Van Ruijven vindt het dan ook fijn de herinneringen te delen met de mensen die dicht bij Lara stonden. Ze hebben bijvoorbeeld nog goed contact met de oude teamgenoten van Lara, die zondag de wereldtitel op de relay binnen sleepten.

Herinneringen levend houden

Marsha: "Onze band is wel anders geworden, want vroeger was je familie en aanhang van Lara. Nu is de relatie veranderd, zijn we minder betrokken bij het team. Maar een aantal meiden vindt het fijn om contact te houden met ons en dat vinden wij ook fijn. Zij hebben ook veel met haar gedeeld."

"Voor beide kanten is het fijn om over Lara te praten en herinneringen levend te houden. Dat wil je niet zomaar afsluiten. Het is een belangrijk onderdeel van ons leven geweest."

Voor de relayfinale had de ploeg volgens Marsha alle steun nodig. "Ik denk dat Laar even wat support stuurt van boven." En met die support werden de WK in Rotterdam toch nog afgesloten met een Nederlandse wereldtitel.