Bijzondere familiedag bij WK shorttrack: 'Prachtig dat mijn nichtjes hier rijden'

• Anne van Eijk

  volgt in Rotterdam de WK shorttrack

Vanuit geslagen positie toch nog zilver: Xandra Velzeboer komt niet uitgebreid juichend, maar wel met een grote lach op haar gezicht over de finish van de 500 meter bij de WK shorttrack in Rotterdam.

Geen derde wereldtitel op rij, maar de zilveren medaille is na een prachtige inhaalactie in de laatste ronde er eentje met een gouden randje. "Het is natuurlijk jammer dat ik niet weer wereldkampioen ben geworden, maar ik sta wel voor de derde keer op rij op het podium. Ik kan mezelf niet echt iets verwijten, ik heb geen fouten gemaakt."

En dat ziet ook tante Monique Velzeboer, die vlak na de finish op de eerste rang glimt van trots.

Voor de voormalig topsportster, die toen shorttrack in 1988 als demonstratiesport op het olympisch programma stond drie keer het podium haalde, is een speciale plek ingeruimd in Ahoy op een kleine houten stellage. Enkele meters na de finishstreep kan ze alles van dichtbij volgen, met haar camera in de hand, vanuit haar rolstoel.

Haar eigen shorttrackdroom werd eind december 1993 ruw verstoord. Bij een training in de Franse Pyreneeën, ter voorbereiding op de Winterspelen van Hamar, kwam ze hard ten val. Ze klapte met grote vaart de harde boarding in en liep daarbij een dwarslaesie op.

Shorttrackende nichtjes

Nu, ruim dertig jaar later, geniet ze van haar shorttrackende nichtjes Xandra en Michelle Velzeboer. "Prachtig dat na zoveel jaar mijn nichtjes hier nu rijden." Maar helemaal ontspannen zit ze niet te kijken. "Ik heb meer stress dan ik voor mijn eigen races had", lacht de 54-jarige oud-shorttrackster.

Haar fototoestel rust op haar schoot. Af en toe pakt ze die erbij. "Maar eigenlijk kijk ik liever gewoon naar de race. Als je met je fotocamera zit, focus je alleen op de mooie momenten voor een foto. Maar dan mis je veel van de race zelf."

En die van nichtje Xandra was het kijken volop waard. Er gebeurde veel. De tweevoudig wereldkampioene op de 500 meter werd even naar buiten geduwd, zakte weg naar de vijfde positie, maar knokte zich toch nog naar de tweede plaats.

'Blijft prachtige sport'

Zeker in een uitverkocht Ahoy met een uitzinnig publiek zit Monique Velzeboer dan te genieten. "Het blijft een prachtige sport."

Xandra denkt er net zo over. "Dit is echt shorttrack. Zo'n rit waarbij dingen gebeuren die je van tevoren niet had bedacht. En dat ik dan iemand voor me moet laten, tsja, dat is dan zo. Ik ben heel blij met hoe ik dit heb gereden."

Na de finish gaat de blik van tante Monique direct naar het scherm hoog in Ahoy, waarop de uitslagen getoond worden. Als Xandra langs raast zwaait ze, maar de sprintster gaat nog veel te hard om terug te kunnen zwaaien.

Maar gezien heeft ze haar tante zeker wel. "Ja, zeker. Heel leuk", lacht Xandra na afloop van de tweede WK-dag, waarna ze zich moet haasten naar de prijsuitreiking.