Rolstoelbasketbalsters op drempel van prolongatie wereldtitel: 'Ongelooflijk'

• Clemens Dericks

  redacteur NOS Sport

Ze is sowieso al ontzettend trots dat de Nederlandse ploeg voor de zesde keer op rij in een grote finale staat, maar het zou voor rolstoelbasketbalster Mariska Beijer toch wel een grote teleurstelling zijn als vandaag de wereldtitel niet geprolongeerd wordt. Oranje wacht straks - om 12.00 uur Nederlandse tijd - met China de laatste horde in Dubai.

"Ongelooflijk dat het weer gelukt is de finale te halen! En nu gaan we voor goud", klinkt ze strijdvaardig. En ook vol goede moed. "Ik heb het volste vertrouwen in onze ploeg. Elk team heeft een probleem om ons af te stoppen en onze verdediging staat als een huis."

Dat bleek onder meer in de halve finales tegen de Verenigde Staten, het land dat toch te boek staat als hét basketbalmekka op deze aardbol. De Amerikaanse vrouwen kwamen er echter nauwelijks aan te pas tegen Oranje, dat aan het begin van het vierde kwart al een voorsprong van 23 punten had en uiteindelijk met 72-65 zegevierde.

Verdedigende rotatie

"Amerika is inderdaad een fantastisch basketballand", beaamt Beijer. "Maar het is ook een heel groot land waardoor ze weinig samen kunnen trainen. Terwijl wij als groep grotendeels al sinds de Spelen van Rio in 2016 samen spelen. Sommigen zelfs al sinds 2010. En dat geeft de doorslag. Want Amerika heeft fantastische schutters. Geef ze een millimeter en ze schieten de bal erin."

Maar daar wist de Nederlandse formatie dus een stokje voor te steken. "Onze verdedigende rotatie is zo goed en snel dat er weinig ruimte overblijft voor tegenstanders."

En dat is weer het resultaat van vele, vele uren training op Papendal. Gemiddeld zestien tot twintig uur per week met de bal en daar komen conditie- en krachttraining nog eens bij.

Acht sprintjes van tien seconden in een basketbalrolstoel bijvoorbeeld, met telkens twintig tellen rust ertussen. Dan drie minuten uithijgen en vervolgens dezelfde cyclus nog eens, en nog eens, en nog eens.

Tussen de mannen

Al die inspanningen zijn op te brengen dankzij uitstekende randvoorwaarden, beseft de Helderse. "Een uitstekende staf en daarnaast ondersteuning vanuit NOC* NSF en Athelete Services. Daardoor hebben wij bijvoorbeeld dankzij de A-status een inkomen en een leaseauto en we krijgen ook korting op de zorgverzekering. Dat geeft rust."

Om nog weer beter te worden speelde ze de afgelopen vier jaar bij Hannover United in de Duitse Bundesliga. Tussen de mannen, geeft ze tussen neus en lippen prijs. "Dat is een van de zwaarste competities. Die kerels zijn over het algemeen groter en sneller en sterker. Dus moest ik slimmer worden. Dat was voor mij de grootste reden."

Als Beijer haar eigen kwaliteiten in ogenschouw neemt, komt ze tot: "Ik ben groot, snel en sterk. Daarnaast kan ik vrij gemakkelijk schieten als ik wat ruimte heb."

Dat laatste lijkt een understatement. Ze is met een gemiddelde van 28 punten per wedstrijd - tegen Amerika waren het er zelfs 32 - de meest productieve vrouw op het WK. Ook voert Beijer het reboundklassement aan. Op beide ranglijsten staat ploeggenote Bo Kramer eveneens in de kopgroep.

Krachten bundelen

Als grootsten en snelsten zijn Beijer en de 24-jarige Kramer zowel in aanvallende als in defensieve zin van grote waarde voor de ploeg. Maar het is vooral het collectief waardoor Oranje zo'n schier onneembare hindernis vormt voor de concurrentie. "We hebben heel goede spelers, maar juist dat we onze krachten bundelen maakt ons zo sterk."

Ook hebben tegenslagen, op en naast het veld, louterend gewerkt. Zo ondervond Beijer veel steun van haar ploeggenoten toen ze vorig jaar door covid getroffen werd en acht maanden moest revalideren en ook bij het overlijden van haar vader. "Dat de meiden je dan meetrekken, is erg fijn."

Ook in sportief opzicht vielen er dompers te noteren. Zoals het paralympisch brons in 2016, terwijl de vrouwen toch echt met goud voor ogen naar Rio waren afgereisd.

"En in Tokio verloren we onverwacht van China", haalt ze de Paralympische Spelen van 2021 aan. "Maar we wisten: hier worden we beter van. We bedenken een plan en de volgende keer winnen wíj! En dat deden we ook, in de finale."

Dat saamhorigheidsgevoel heeft de rolstoelbasketbalsters geen windeieren gelegd: ze zijn heersend Europees, wereld- en paralympisch kampioen. "We werken hard voor elkaar, gunnen elkaar alles, juichen het hardst voor de ander. Ik denk dat die positiviteit op het veld, het plezier dat wij onderling hebben, ons zo uniek maakt."

En dat zou dus vanmiddag moeten leiden tot een nieuw succes. Ten koste van China, waartegen nota bene vlak voor het WK nog geoefend is. "Dat ging goed. Al weten we dat ze niet alles lieten zien. Maar wij ook niet. Wij houden ons aan onze sterke punten. Dan moet het lukken."