Anti-Bouterse-betogers: hij is een lummel en een lafaard
"De maat is gewoon vol. Zoals het nu gaat in Suriname kan het niet meer, en dus heb ik vorige week een oproep op Facebook gezet om te demonstreren." De 30-jarige studente Maisha Neus klinkt vastberaden. "Iedereen klaagt over de economische situatie in het land, maar dat helpt niet. Ik wilde écht iets doen."
Gisteren verzamelden zich na haar oproep zo'n 1500 demonstranten op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo voor een betoging tegen het beleid van president Desi Bouterse. Vandaag en later deze week volgen mogelijk meer acties.
Het protest is aanzienlijk groter dan de protesten die vorig jaar werden georganiseerd door de actiegroep Wij Zijn Moe. "De tijd was er toen nog niet rijp voor", zegt Curtis Hofwijks van de actiegroep. Hij zwaait met een grote Surinaamse vlag. "We hebben ons nu bij dit initiatief aangesloten."
'Lummel en lafaard'
Vanaf een kleine vrachtwagen met een generator en een geluidsinstallatie worden de demonstranten toegesproken. "Bouterse, ik schaam me voor je", roept een man vanaf de laadbak van de vrachtwagen. "Alleen in idiote landen als Venezuela en Suriname is er een economische crisis. Vertel me waar je ons geld hebt gelaten. Ik werk hier en betaal belasting. Jij en je mannen stelen het. Je bent een lummel en een lafaard!" De demonstranten ontvangen zijn woorden met gejuich.
De betogers zijn strijdbaar. Van de angst, waarvan Suriname sinds de Decembermoorden van 1982 nooit verlost is geweest, is vanmiddag niets te merken. Een zwangere vrouw pakt de microfoon. "Ik ben ambtenaar op het ministerie van Openbare Werken." De menigte wordt stil en luistert. In het gepolitiseerde Suriname passen mensen op hun woorden en moet je, zeker als ambtenaar, voorzichtig zijn met wat je zegt. Voor je het weet ben je je baan kwijt. En haar man is ondernemer. Hij is ongetwijfeld afhankelijk van vergunningen van de overheid. "Ik weet dat ik kwetsbaar ben, maar zo kan het niet verder. Daarom voer ik hier het woord. In alle openheid, en voor een beter Suriname", zegt de vrouw.
Volkspresident
Dan vormt de menigte een stoet en trekt weg van het plein. Voor het Kabinet van de President stoppen de demonstranten. "Weg met Bouta, weg met Bouta!" klinkt het vol overtuiging. Of Bouterse in zijn kantoor is weet niemand, maar wat nu telt is de symboliek. "Volkspresident, waar ben je? Kom naar buiten en praat met de mensen voor wie je zegt op te komen", roept een man vanaf de geluidswagen. Opnieuw klinkt luid gejoel ter ondersteuning. De militairen die het Kabinet van Bouterse bewaken kijken stoïcijns toe.
Even verderop bewaken twee politiemannen het gebouw van De Nationale Assemblee. Als de menigte oprukt naar het grote ijzeren hek bij de ingang van het parlementsgebouw wordt het aantal agenten snel uitgebreid. "We willen onze volksvertegenwoordigers spreken. Dat is ons democratisch recht", roept een jonge vrouw tegen de mannen. Ze reageren niet en doen alsof ze de vrouw niet horen. "Sluiten jullie je bij ons aan", probeert een actievoerder nog. "De politiesalarissen zijn veel te laag." De politiemannen wenden hun blik af.
Onvrede
De opkomst en het strijdbare karakter van de demonstratie van gisteren verraste velen. Een jonge vrouw die een oproep plaatst op Facebook, kon zij in een paar dagen tijd zonder steun van de politiek of de vakbonden mensen op de been krijgen? "Dus wel", zegt Maisha Neus. "Het toont aan hoe groot de onvrede is. Laten we hopen dat binnenkort ook de vakbonden en oppositiepartijen zich openlijk bij ons aansluiten."
De organisatoren hebben de demonstranten opgeroepen om ook vandaag weer naar het Onafhankelijkheidsplein te komen. De vakbonden hebben voor donderdag acties aangekondigd tegen het regeringsbeleid. Of dat zal leiden tot gemeenschappelijke protesten moet dan blijken.
