Twee euro en je mag stemmen op Sarko, Juppé of Fillon

In de peilingen ligt hij al maanden achter op zijn grootste rivaal Alain Juppé, die zich met een gematigde toon opwerpt als verzoener van alle Fransen. Toch maakt oud-president Nicolas Sarkozy een goede kans om terug te keren als leider van Frankrijk.

Vandaag is de eerste ronde van de verkiezing van de presidentskandidaat van de rechtse partij Les Républicains, volgende week is de tweede. Er doen zeven kandidaten mee, waarvan deze drie de grootste kanshebbers zijn.

Nicolas Sarkozy

Zelfgenoegzaam, confronterend en hyperactief. Een kleine man met een groot ego, dat zich flink liet gelden tijdens zijn presidentschap van 2007 tot 2012. Na zijn nederlaag tegen de huidige president Hollande begon de 61-jarige Sarkozy al snel aan de voorbereiding van zijn terugkeer. In augustus stelde hij zich kandidaat, met een tweet en een campagneboek met de veelzeggende titel Alles voor Frankrijk.

Volgens Sarkozy draait alles om de eigen identiteit van de Fransen. Na de terreuraanslagen die aan 240 mensen het leven kostten, speelt hij vooral in op de angst en boosheid van de Fransen. "Ik voelde dat ik de kracht had om Frankrijk in deze strijd aan te voeren, op zo'n dramatisch moment in onze geschiedenis", schrijft Sarkozy in zijn boek.

Hij keert zich vooral tegen de islam en tegen immigranten. Zo wil hij onder meer inperking van de gezinshereniging en een verbod op de boerkini. Met harde strijdlustige taal profileert Sarkozy zich als dé grote kanshebber om Marine le Pen op haar eigen terrein te verslaan.

Op de rechtervleugel van Les Républicains is hij populair, maar een groot deel van de Fransen heeft een afkeer van de arrogante Sarkozy. En dat zou er ook toe kunnen leiden dat hij er bij de presidentsverkiezingen in de eerste ronde al uit gaat. Bovendien lopen er nog een paar rechtszaken tegen Sarkozy, wat tot problemen kan leiden als hij de kandidaat wordt.

Alain Juppé

Volgend jaar wordt hij 72, maar Alain Juppé oogt nog altijd fit en onvermoeibaar. Tot nu toe lijkt hij de meest populaire kandidaat in de strijd om presidentskandidaat te worden voor rechts. Opmerkelijk, want de oud-premier werd vroeger kil en hautain gevonden. In de jaren 90 moest hij het veld ruimen, na massaprotesten tegen zijn pogingen om de verzorgingsstaat te hervormen. En in 2004 werd hij veroordeeld tot achttien maanden voorwaardelijke gevangenisstraf wegens fraude.

Dat alles lijkt nu vergeten. Hij keerde terug als burgemeester van Bordeaux en boekte daar grote successen in het opknappen van de stad en aanjagen van de economie waardoor hij buiten de slangenkuil van de landelijke politiek weer opbloeide. De gevestigde media omarmen Juppé nu als de juiste man om Frankrijks nieuwe staatshoofd te worden. Hij staat boven het politieke gekonkel, hij wil de mensen verbinden en spreekt niet negatief over moslims.

Zijn voordeel is dat alle Fransen mogen meedoen aan de voorverkiezingen van Les Républicains. Ze moeten daarvoor twee euro betalen en een vrijblijvende verklaring ondertekenen dat ze de waarden van de partij onderschrijven.

Veel linkse kiezers zouden daaraan mee willen doen, om te zorgen dat Juppé en niet Sarkozy de kandidaat op rechts wordt. Ze denken dat hij in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen volgend jaar meer kans maakt tegen Marine le Pen dan Hollande of een andere linkse kandidaat.

François Fillon

François Fillon is de minst populaire kandidaat van de drie binnen zijn partij, maar omdat de rechtse Fransen de strijd tussen die twee misschien wel zat zijn, maakt de 61-jarige kandidaat nog wel een kans. Hij is fanatiek autocoureur, heeft humor en zelfspot en is populair bij ondernemers.

Fillon was vijf jaar premier onder Sarkozy en presenteert zich als de meest rechtgeaarde liberaal binnen de partij. De Franse economie is voor hem belangrijker dan de Franse identiteit. De aanpak van de hoge werkloosheid en het begrotingstekort vindt hij belangrijker dan zaken als veiligheid en islam.

Fillon is dan ook vast van plan om een eind te maken aan de 35-urige werkweek en de privileges van werknemers met vaste contracten, een strijd waar veel Franse leiders op zijn stukgelopen. Zijn land is failliet, zei hij als premier. Maar de grote vraag is of de Franse kiezers op dit soort eerlijkheid zitten te wachten.