Dweilorkest reist Oranje achterna: 'Ultieme kick als hele stadion meezingt'

• Eline de Zeeuw

  redacteur Sport & Buitenland

"Komt 'ie dan, komt 'ie dan - 1, 2, 3, 4!" In een klein gebouwtje dat wordt gedeeld met de plaatselijke wielervereniging repeteren zo'n twintig muzikanten nog een laatste keer. Er wordt op trombones geblazen en op de trom geslagen. Jong, oud, man, vrouw - iedereen gaat in een oranje gekleurd outfit los. Los ja, want stilstaan is er niet bij. Een uithaal, de trompetten naar de grond. Nog een uithaal, saxofoons de lucht in.

Niet alleen het Nederlands elftal moet op het WK voetbal in Frankrijk het beste uit zichzelf zien te halen, dat geldt ook voor dweilorkest 't Spult. De Zutphenaren verzorgen tijdens interlands van Oranje optredens in én rond het stadion. En met 25.000 man op de tribunes in Frankrijk - de wedstrijd tegen Kameroen in Valenciennes is al uitverkocht - is dat als spelen in een afgeladen Ahoy.

"De ultieme kick hè", zegt Rick Verschure. "We zetten een nummer in en iedereen doet mee. Soms begin je aan de ene kant van het stadion met blazen en hoor je ze aan de andere kant meezingen. Dat is fantastisch."

De trompettist zit al 33 jaar bij het orkest, dat hij mede met zijn twee broers (beide trombonisten) oprichtte. "Tot dusverre was het EK in 2017 het hoogtepunt, maar dat was in eigen land. Nu gaan we voor het eerst Europa in. Dat wordt een unieke ervaring."

Ontdekt door de KNVB

Het dweilorkest werd 'ontdekt' tijdens de lokale avondvierdaagse. "Een geweldig verhaal!", lacht saxofoniste Linda Willems. "We werden gespot door een wethouder uit Doetinchem, een speelstad op het EK van twee jaar geleden. Hij zag ons optreden en vroeg ons of we de fanwalk naar het stadion wilden begeleiden. Uiteindelijk liepen we voorop in een stoet van 5000 fans. Nou, dat was ontzettend gaaf!"

Ook de KNVB bleek onder de indruk. Sinds het succes in Doetinchem treedt 't Spult op verzoek van de voetbalbond op bij wedstrijden van Oranje. Ervoor en erna buiten het stadion, tijdens de duels zelf in een lightversie op de tribunes. De orkestleden ruilen hun traditioneel roze pak dan ("bij hoge uitzondering") om voor een oranje tenue.

"Ik treed het liefst op tijdens het vrouwenvoetbal", zegt Willems stellig. "De sfeer is zo anders dan bij de mannen. Op wedstrijden van de vrouwen komen veel meer gezinnen af - er is meer gezelligheid dan tijdens het wat hardere mannenvoetbal."

"Ja er zit wel verschil in de sfeer", erkent Thijmen Paap. Met zijn vijftien jaar is de slagwerker een van de jongste orkestleden. "De vele gezinnen die bij de vrouwen kijken vinden zo'n muziekje tijdens de wedstrijd hartstikke leuk. Dat geeft ze power. Bij de mannen is het toch meer focussen op de wedstrijd - de fans horen dan wat minder van wat er om hen heen gebeurt. Maar goed, dat snap ik ook wel."

Volgens Wiet Verschure, 'broer van', vinden mannen het "misschien wat gênant" om mee te zingen -"maar dat is nergens voor nodig, natuurlijk".

De nummers zijn eenvoudig te herkennen, soms al na een paar noten: Happy van Pharrell Williams, Sweet Child O'Mine van Guns 'N Roses en Sex on Fire van Kings of Leon. Zonder oordoppen van de muziek genieten is in het kleine containergebouwtje echter bijna onmogelijk, zó veel geluid komt er uit de twintig instrumenten. De muzikanten deert het niet, die repeteren met rood aangelopen hoofd swingend door.

"De Hollandse nummers en meezingers zijn wel favoriet in het stadion. Je krijgt die lach niet van mijn gezicht van John de Bever doet het bijvoorbeeld heel goed", zegt trombonist Wiet Verschure. "Maar je kan niet altijd alles zomaar spelen. Soms krijgen we een verzoek voor een feestnummer, maar die spelen we natuurlijk niet als we achterstaan. Je moet de sfeer proeven van de wedstrijd."

De supporters genieten van de muziek, getuige de vele bedankjes die de orkestleden krijgen. Of de spelers op het veld er ook wat van meekrijgen? Linda Willems: "We hebben de Oranjevrouwen na het EK uitgenodigd voor onze jaarlijkse dweildag. Toen hebben we ze een berichtje gestuurd: 'Wij zijn op jullie feestje geweest, komen jullie nu op de onze?' Dat vonden ze heel leuk, maar ze waren net op trainingskamp..."

Dinsdag trapt Nederland af op het WK tegen Nieuw-Zeeland, ook voor 't Spult is het de eerste wedstrijd op het eindtoernooi. "Ik kijk er ontzettend naar uit, ik ben ook groot Oranjefan", zegt Wiet Verschure. "Ik ga met de caravan alvast vooruit en reis de vrouwen achterna. Prachtig. Maar je hebt bij ons op de vereniging toch een paar die iets minder van voetbal houden..."

Saxofoniste Willems, bijvoorbeeld. "Haha, sorry! Ik zal ook geen voetbalfan worden. Maar de sfeer, die is geweldig. Spelen in een uitverkocht stadion is een feestje. Daar doe je het voor, daar hoef je geen supporter voor te zijn."