Wijkmuseum Soesterkwartier eindelijk weer open, maar waar zijn de vrijwilligers?

In de oude arbeidersbuurt Soesterkwartier in Amersfoort heeft een klein bijzonder museum na twee jaar de deuren eindelijk weer echt kunnen openen. Eén probleem: doordat er zo lang nauwelijks iets is gebeurd zijn er nog maar tien vrijwilligers over. "We gaan vanaf nu proberen echt op jongeren te mikken."

Wie tussen de rijtjeshuizen op de Sint Bonifatiusstraat loopt zal niet meteen doorhebben dat op nummer 61 Wijkmuseum Soesterkwartier is gevestigd. Toch kun je aan de gevel al zien dat er waarschijnlijk een bijzonder verhaal achter deze woning schuilgaat. Het huis is ingericht zoals het er in de jaren 40 - 50 uit moet hebben gezien. "Daarnaast hebben we veel foto's en verhalen van de buurt verzameld", legt museumvoorzitter Bets Beltman uit. "We zijn een soort documentatiecentrum. Ons doel is om het arbeidersverleden van deze wijk zichtbaar te houden."

Iedereen twee jaar ouder

De gevolgen van de coronapandemie bij het wijkmuseum zijn duidelijk te merken: er is geen geld en er zijn slechts tien vrijwilligers over. "Vrijwilligers werf je terwijl je open bent en iets kunt laten zien, niet als je dicht bent", aldus Beltman. Daar komt bij dat de gemiddelde leeftijd bij de vrijwilligers al voor covid-19 vrij hoog lag en iedereen nu dus nog eens twee jaar ouder is geworden.

"We gaan vanaf nu proberen echt op jongeren te mikken, maar dat is gewoon heel erg moeilijk." Die jongeren kunnen onder meer goed van pas komen bij de digitalisering van het museum. "Een bestandje uploaden gaat nog wel, maar zodra het te technisch wordt haken de meesten van ons af."

Saamhorigheid

In het museum wordt het verhaal verteld van het Soesterkwartier, een levendige wijk waar vroeger veel bewoners werkten voor het naastgelegen spoorterrein en de bijbehorende industrie. Beltman woont er zelf nu ruim 22 jaar. "Soesterkwartier staat bekend om de grote saamhorigheid. Als jij iemand tegenkomt, maak je een praatje. Het ouderwetse suiker lenen van de buur is hier nog steeds een ding."

Dat saamhorigheidsgevoel schrijft Beltman toe aan de ligging van de wijk. Door het spoorgebied aan de ene kant - waar vroeger nog geen tunnels lagen - en de weilanden aan de andere kant - waar tegenwoordig niets meer van terug te zien is - heeft het Soesterkwartier lang geïsoleerd gelegen. Beltman ziet de wijk wel veranderen. In heel Amersfoort komen er nieuwe bewoners en het Soesterkwartier is geen uitzondering. "Ik hoop dat deze mensen net als ik geïnteresseerd zijn in de historie van de wijk."

Wethouder van Cultuur

In elk geval zijn hun donaties hard nodig. Het museum moet het doen zonder subsidie en is afhankelijk van giften. Die komen voornamelijk binnen wanneer het museum open is. De afgelopen twee jaar is er niet veel bijverdiend. Beltman houdt, met oog op het tienjarig jubileum in september, hoop dat er via een nieuwe wethouder van Cultuur wellicht financieel meer mogelijk wordt.

Tot die er is, hoopt Wijkmuseum Soesterkwartier hoe dan ook veel mensen te kunnen ontvangen. "Vanaf nu staan er weer elke zaterdag tussen 11.00 en 16.00 uur twee vrijwilligers klaar om je rond te leiden en prachtige verhalen te vertellen."