Dit is een nieuwsbericht van
RTV Utrecht

Amy maakt hersenschuddingkunst om anderen te waarschuwen: 'Ik kon niet zoveel anders meer'

Amy Pace zit in haar keuken in Utrecht voor een grote houten ezel. Ze knijpt verschillende kleuren verf uit tubes op haar palet en begint met de kleur geel over het doek te vegen. Lange tijd was schilderen een van de weinige dingen die ze nog kon. Met haar kunst vraagt ze aandacht voor de gevolgen van een hersenschudding. Ze worstelt daar zelf twee jaar na een ernstig auto-ongeluk nog steeds mee.

Ruim twee jaar geleden slaat ze in een auto over de kop tijdens een reis in Argentinië. Ze wordt opgenomen in het ziekenhuis en blijkt een schedelbasisfractuur te hebben en een hersenschudding. De maanden na het ongeluk merkt ze dat ze zich steeds beter voelt. Ze voelt zich zo goed dat ze begint aan een tweede masteropleiding aan de universiteit.

Amy vraagt met haar kunst aandacht voor de gevolgen van een hersenschudding

Last van prikkels

Amy wil graag docente biologie worden en vindt de opleiding erg leuk. Ze merkt wel dat het haar veel energie kost en dat het steeds lastiger wordt om zich tijdens hoorcolleges te concentreren. Ze wil niet zomaar opgeven en zet nog een paar weken door. "Ik kreeg last van prikkels en kon niet meer meedoen met oefeningen. Het ging niet meer, maar ik wilde ook niet stoppen. Ik vond het zo leuk. Ik heb het iets te veel gepusht", zegt ze.

Uiteindelijk kan ze toch niet anders dan haar opleiding afbreken. Op het dieptepunt kan ze geen gesprekken meer voeren of zelfstandig haar huis uit. "Ik kon wel iets zeggen, het was niet zo dat ik geen woorden meer kon vormen maar zodra de vierde zin in een gesprek werd uitgesproken, kreeg ik enorme hoofdpijn en moest ik echt stoppen met het gesprek", zegt Amy. "Ik voelde me best wel asociaal. Je kan niet vragen of iemand alsjeblieft z'n mond even wil houden."

Schilderen

Amy zoekt hulp maar in coronatijd was dat lastig. Voor veel mensen biedt online therapie de uitkomst maar Amy kan de prikkels van een beeldscherm niet verdragen. Stap voor stap volgt ze haar eigen proces en merkt ze dat ze opkrabbelt. In deze periode pakt ze steeds vaker haar kwasten en verf erbij. "Ik kon ook niet zoveel anders meer. Ik kon geen serie kijken of met vrienden afspreken."

Ze heeft haar schilderspullen naast zich liggen. Schilderen en praten tegelijk gaat niet, dat is te intensief. "Als ik me gestresst voelde, of verdrietig, dan ging ik schilderen. Dan laat je het even los en voel je je weer fijn. En het helpt ook om dingen van je af te zetten", zegt ze. Intussen heeft ze in haar keuken een hoekje waar haar ezel en schilderspullen staan.

Langdurige klachten

De Hersenstichting laat weten dat er geen specifieke cijfers zijn over langdurige klachten na een hersenschudding maar het staat vast dat Amy niet de enige is die ermee worstelt. Gemiddeld zijn de klachten na een hersenschudding na een aantal weken of maanden weggetrokken. Maar waarom zijn er mensen die er soms jaren mee rondlopen? "Dat is precies de vraag waar iedereen antwoord op wil hebben", zegt Andreas Tober van de Hersenstichting.

Het is onduidelijk wat de beste behandelmethode is omdat patiënten verschillend reageren op een hersentrauma. "Voor de één werkt het om te rusten en voor de ander werkt meer uitdaging. Het lastige is dat er niet een eenduidig antwoord is."

Op social media deelt Amy haar schilderijen en een aantal weken terug hield ze een expositie in haar tuin waarbij ze haar werk verkocht om het bedrag vervolgens te doneren aan Stichting Hersenschudding. Ze wil haar ervaring delen om anderen te waarschuwen. "Ik hoor het steeds vaker van mensen om me heen, dat ze ook weer iemand kennen die al jaren bezig is met een hersenschudding. Dat wist ik helemaal niet. Je denkt dat een hersenschudding met een paar weken voorbij is. Er zit veel meer achter."

Deel artikel: