Foto's straatfotograaf Julie Hrudová gebundeld: "Als ik heel erg zoek gebeurt het vaak niet"

Ze zwerft continue door Amsterdam op zoek naar het perfecte plaatje. De foto's van de Amsterdamse straatfotograaf Julie Hrudová (33) staan wekelijks in Het Parool, en zijn nu gebundeld in het fotoboek 'Chasing Amsterdam'. "Ik ben eigenlijk de hele dag achter mensen en dieren aan het aanrennen."

Julie zit aan de koffie in Pakhuis de Zwijger. Achter haar aan de muur groot een kleine selectie van de foto's die ze de afgelopen twee jaar voor het Parool schoot. Haar kleine, oude camera staat op tafel. Julie gaat de deur bijna niet uit zonder. "Ik voel me een beetje bloot zonder camera."

Naast de camera ligt haar boek 'Chasing Amsterdam', dat zojuist is uitgebracht. In het boek staan veel van de foto's die ze de afgelopen jaren heeft gemaakt voor de Parool-rubriek Stadsbeeld. Ook wordt in het boek uitgelegd hoe sommige foto's tot stand zijn gekomen. Want zo makkelijk is dat nog niet, elke week een bijzondere foto aanleveren: "Ik ben eigenlijk de hele dag achter mensen en dieren aan het aanrennen. Of juist uren aan het wachten in de kou. En als ik het heel erg zoek gebeurt het vaak niet. Als ik dat een beetje los laat, gaat de magie pas van start."

Tekst gaat verder onder de afbeelding:

De eerste foto die Julie bijna twee jaar terug aanleverde voor Stadsbeeld was die van een vrouw die 's nachts het achterwiel van een fiets probeert te blussen met een emmer water. "Ik was echt heel zenuwachtig voor de eerste foto. Ik wilde goed beginnen. Met iets bijzonders, iets raars. Ik had de hele week de stad afgezocht. Toen kwam ik op gegeven moment met Oud en Nieuw terug van een feestje - half aangeschoten - en toen gebeurde dit voor mijn deur. En dat is eigenlijk heel erg exemplarisch voor de vele zoektochten die nog zouden komen."

Tekst gaat verder onder de afbeelding:

Julie gaat op zoek naar taferelen die opvallen, misschien raar zijn, niet alledaags. Of juist wel alledaags, het is maar net hoe je het wilt zien. Zij legt vast wat veel Amsterdammers missen. En Julie probeert het zoveel mogelijk aan het toeval over te laten. "Als ik een beeld in mijn hoofd heb jinx ik het vaak. Dan gebeurt het juist niet. Dus ik hoop wel op toeval. Op iets absurds, iets raars. Iets dat ik misschien op een rare manier in beeld kan brengen, zodat het normale weer een beetje gek wordt."

Banaantje

Of het gekke weer een beetje normaal. Zo maakte ze een foto van een geschminkte man - inclusief pruik - die op straat een banaan eet. "Hij neemt pauze van iets - maar je weet niet van wat - en hij eet zijn banaantje. Hij heeft kniebeschermers aan en ziet er gewoon heel bizar uit. Dat vat het voor mij wel samen: dat er een soort absurditeit, maar ook iets heel normaals in zit." De foto's van Julie hebben verder ook geen bijschrift. Alleen de locatie wordt vermeld. "Ik ga de foto niet uitleggen. Het is leuker als je moet raden."

Tekst gaat verder onder de afbeelding:

Vandaag staat Julie op de Vijzelstraat, bij de kerstbomenkraam. Dat doet het altijd goed, kerstbomen. Vooraf had ze nog even geappt met een vriendin in Berlijn, die op afstand probeert te voorspellen waar Julie die dag een toffe foto kan maken. "En dan is het acht van de tien keer raak. Ik moet van haar ook nog even kijken op het Leidseplein." Julie moet trouwens vandaag nog een foto aanleveren voor de krant van vrijdag. Lachend: "Anders moet ik morgenochtend nog een keer, maar ik hou niet zo van de ochtend. dus het moet wel nu."

Kerstboom op een roltrap

Julie rent achter een stel aan dat een kerstboom over de grachten sjouwt, maar is niet helemaal tevreden. "Het was wel een goede oefening, een soort ochtendgymnastiek. Maar het is 'm nog niet." Even later wordt een kerstboom via de roltrap de metro ingetild. "Dat is misschien wel grappig. Ik heb al een keer een kerstboom op de fiets gehad, maar nog niet op de roltrap." Ze stuurt de foto's eerst naar een select groepje vrienden - onder wie cabaretier Stefano Keizers, die ook het voorwoord schreef voor het boek Chasing Amsterdam - en die weten de foto van een kerstboom op de roltrap vooralsnog wel te waarderen. "Soms zeggen ze ook dat het niet goed genoeg is, en dat ik nog even moet doorgaan."

Of de foto van een kerstboom op de roltrap de krant gaat halen? Check Het Parool van morgen. En dan meteen ook maar even de krant van volgende week, want daarna zal de trouwe Parool-lezer het zonder de paginagrote foto's van Julie moeten doen. Ze stopt ermee. "Ik vind het na twee jaar wel goed. Ik merk dat ik mezelf ga herhalen. Ik heb mezelf bijvoorbeeld al een hondenquotum opgelegd omdat ik teveel witte, springende hondjes heb gefotografeerd. Ik merk dat de versheid er een beetje af is. Dus ik denk dat het goed is als ik het stokje overdraag aan iemand die weer met een verse blik naar de stad kijkt."

Stoppen met fotograferen doet Julie natuurlijk niet. Ze blijft met camera de straat opgaan, maar voorlopig even "zonder deadline." Haar straatfoto's in Pakhuis de Zwijger zijn tot 28 januari te zien.