Stuiterbal Schulting is voortaan 'Anton Geesink van het shorttrack'
Op het olympische ijs van Gangneung reden de afgelopen weken twee Suzanne Schultings rond. De eerste Schulting was een stuiterbal, een onstuimige debutante die tot drie keer toe vroeg werd uitgeschakeld.
Eind vorige week reed de 20-jarige Schulting op de training een tijdje naast Jorien ter Mors, de meest ervaren vrouw van de Nederlandse shorttrackploeg. Ter Mors praatte, Schulting luisterde. Het onderonsje gaf Schulting de rust die nodig was om het olympisch toernooi met drie foutloze races af te sluiten. Het leidde tot goud op de 1.000 meter.
"Ik moet zeggen dat ik in de laatste week voor mijn doen heel rustig ben geweest", zegt Schulting in Studio Sportwinter. "Ik was veel op mijn kamer, dat was voor de anderen even een omschakeling. In de eerste week was ik aan het stuiteren, daardoor dachten ze: wat is er met Suzanne aan de hand?"
Ter Mors blikt in de uitzending terug op het moment op de ijsbaan: "Dat was wel even lastig voor het team, want we dachten dat wij iets fout gedaan hadden. We hebben erover gepraat en Suus zei dat ze haar eigen ruimte zocht."
"Dat is tijdens die training ter sprake gekomen. Ik heb geprobeerd de ervaring te delen die ik had van mijn twee eerdere Spelen. Suzanne had het moeilijk, maar ik zei dat ze haar eigen weg moest kiezen."
Het bleek de sleutel naar naar olympisch goud te zijn. In het Friese Marsum zaten de opa en oma van Schulting voor de televisie. In Studio Sportwinter ziet Schulting hoe haar pake en beppe naar hun kleindochter keken.
"Voor de kwartfinale was ik best zenuwachtig", blikt Schulting terug op haar dag. "De eerste rit brengt altijd een ander soort zenuwen mee. Later was ik al intens gelukkig met een plekje in de finale. Daar wilde ik van genieten en dat heb ik ook gedaan. Ik was niet gestrest, dat was de sleutel."
Schulting reed alert in de finale. Ze kwam op kop, verloor de leiding, maar pakte de eerste plek terug om hem niet meer af te staan. "Met nog twee ronden te gaan begon het te kriebelen. Ik moest zorgen dat ik goed bleef schaatsen en goede lijnen bleef kiezen. Ik hoorde het geschreeuw van de Koreanen. Bij de laatste bocht dacht ik: nu naar de finish en zorgen dat je er als eerste overheen komt."
'Net als Anton Geesink'
In de studio bij Henry Schut en Erben Wennemars kijkt Schulting de beelden van haar gouden race terug. Met waterige ogen ziet ze hoe ze de finale dicteert en met een gezicht vol ongeloof haar coach en ploeggenoten in de armen vliegt. "Dit is echt... heel mooi", stamelt Schulting, die gespannen aan de dag begon.
Wennemars trekt de vergelijking met een olympische grootheid uit het verleden. "Winnen in het hol van de leeuw, Zuid-Korea is shorttrack. Dit is als Anton Geesink die in Japan de Japanners verslaat, het is legendarisch."
Bondscoach Jeroen Otter kijkt met bewondering naar de beelden van Schulting. "Ze deed ronde na ronde alles goed. Zolang je heupen boven de blokken blijven, houd je de snelheid en dan is het voor de Koreanen verdomd moeilijk om er voorbij te komen."
Otter relativeert zijn eigen rol en vindt een felicitatie bijna te veel eer. "Ik heb het niet gepresteerd, dat doen de sporters. We doen ons best en hebben een grote staf, dat hebben we bij de KNSB kunnen opbouwen. Ik ben aan het werk en moet me niet te veel laten leiden door emoties."
Ter Mors vindt dat Otter niet zo bescheiden moet zijn. "Zonder Jeroen als topcoach hadden we het niet gehaald, dus je mag jezelf ook wel een schouderklopje geven."
