Deze bacterie spoort landmijnen op

Een unieke vondst van Nederlandse studenten: een bacterie die landmijnen kan ruiken. Dat is handig, want er liggen nog steeds veel landmijnen in voormalige conflictgebieden. Studenten van de de TU Delft, Hogeschool Rotterdam en Universiteit Leiden hebben de bacterie ontwikkeld.

Universiteit Leiden

Hoe dan?

De bacterie reageert op TNT, de stof die in de landmijnen zit. De mijnen zijn ingegraven, maar lekken altijd een beetje TNT. Ze vervuilen op die manier de grond en het grondwater. Zo kun je dus aan de rand van de akker of het veld al controleren of er TNT in de grond zit. Daardoor hoef je dus niet zelf het veld in te gaan met anti-mijnapparatuur, maar alleen daar waar daadwerkelijk mijnen liggen - en dat is een stuk veiliger, sneller en efficiënter.

De studenten willen de bacterie koppelen aan een elektronische sensor, die nog het meeste lijkt op een bloedsuikermeter. "Er bestaan al soortgelijke sensoren, maar die kun je alleen in een lab onder een microscoop waarnemen", vertelt Tomek Diederen, één van de ontwikkelaars van het nieuwe landmijnen-opsporingssysteem.

Universiteit Leiden

"Maar in het veld is dat nogal onhandig." Daar is het handiger om een klein apparaatje te hebben waarop je direct af kunt lezen of er een landmijn in de grond zit en dat is wat de studenten hebben ontwikkeld. "Dit is natuurlijk een enorm voordeel voor het opsporen van landmijnen, aangezien er in veel conflictgebieden geen labs zitten", aldus Diederen.

Wereldwijde wedstrijd

De studenten doen mee aan de iGEM-competitie: een wereldwijde competitie waarbij studenten een bacterie of gist moeten ontwikkelen voor een nieuwe toepassing. Er doen zo'n 200 teams mee, dus de concurrentie voor de Nederlandse studenten is groot. Over zes weken presenteren ze hun idee tijdens een grote conferentie in de Massachusetts Institute of Technology in Boston.

Zo is in Boston ook de University of Pittsburgh aanwezig met hun idee: een bacterie waarmee je acné kan tegengaan. een methode tegen acné te ontwikkelen. En in Parijs zijn ze met nog iets anders bezig: