Met al het negatieve nieuws rond shishalounges is het niet altijd makkelijk om zelf zo'n lounge te runnen. Toch zijn er honderden mensen in Nederland die een waterpijpcafé hebben. Mensen die werken in die lounges snappen die negatieve associatie wel, maar vinden dat niet terecht.
We spraken met Sander die in een lounge in Rotterdam werkt:
"Ik vind het wel jammer, dat imago", zegt Tuncay (29), die de Harem Lounge in Den Haag runt. "Wij hebben een restaurant waar ook een shishalounge bij zit. We hebben een chic publiek met veel vrouwelijke klanten en stelletjes, maar ook wij krijgen een slechte naam. Ik woon al twintig jaar in de Schilderswijk. Voor de lounges er waren stonden jongeren op straat en veroorzaakten ze soms overlast. Nu gaan ze in een lounge zitten roken, daar zijn de buurtbewoners blij mee."
De wereld van de shishalounge is flink veranderd de laatste jaren. De opmars begon rond 2010, zegt Sherieff Hefny (27). Hij is de eigenaar van Premium Hookahs, en verkoopt waterpijpen aan zo'n 200 shishalounges per jaar. "Je had eerst vooral de 'koffiehuizen', waar veel allochtonen kwamen. Een beetje kaarten, bordspellen spelen met een waterpijp erbij. Die waren minder fancy, met traditionele Turkse of Marokkaanse muziek. Die voelden ook wat meer besloten."
Die traditionele plekken zijn er nog steeds, puur gericht op het serveren van shisha. "Maar wat je steeds meer ziet, vooral in Duitsland, waar ze een jaar of vijftien voorlopen op dit gebied, zijn de moderne lounges", zegt Sherieff. Die zijn heel trendy en niet zo donker. En je ziet een versmelting van culturen. Vroeger waren het vooral allochtonen, nu is de doelgroep veel breder."
"Je ziet het ook aan de waterpijpen zelf", zegt Sherieff. "Wij hebben ons assortiment zelfs gesplitst. We hebben nu oosterse '1000-en-1-nacht'-shisha's, maar ook heel moderne met veel glas en kleuren."
Foute types zijn niet op zoek naar dames, die willen wat anders organiseren.
Voor veel jonge mensen is de lounge een plek om te chillen. En ze komen er steeds vaker, merkt ook het Trimbos. "Hier in Rotterdam zitten we op het dubbele aantal lounges van een paar jaar geleden", zegt Sander van de Mon Ami Lounge in Rotterdam. "Het is van deze tijd, shisha hoort erbij. Vroeger was het misschien een biertje en een sigaretje, nu nemen jongens een shisha met frisdrank."
Alcohol en gokkasten
Uit de cijfers van de gemeenten en uit verhalen van de eigenaren blijkt dat het aantal incidenten nog meevalt, maar er zijn gemeenten die lounges wel degelijk extra in het vizier houden. De eigenaren die wij spraken snappen dat sommige lounges een wat duistere uitstraling hebben. Sommige ondernemers weigeren bijvoorbeeld jongens in trainingspakken, of hebben een hogere leeftijdsdrempel.
"Ik loop zelf ook niet overal naar binnen", zegt Lesley van de Orient Lounge in Den Haag. "Je weet onderling van verhalen dat er lounges zijn waar je moet wegblijven. Wij hebben er geen last van, we hebben nog geen vechtpartij gehad. Maar ja, ik verkoop ook geen alcohol en heb geen gokkasten."
Volgens sommige eigenaren zouden lounges minder vaak in woonwijken moeten zitten. Daar zitten vaak meer jongeren te hangen, wat het beeld niet beter maakt. "Mijn klanten kennen het onderscheid tussen zo'n lounge en die van mij", zegt Tuncay van de Harem Lounge. "Maar als buitenstaander lijken ze soms hetzelfde. Het is best simpel: waar veel vrouwen komen, komen weinig foute types. Die types zoeken geen dame, maar willen iets anders organiseren."
"Kijk, er zullen altijd vervelende mensen zijn in de wereld", zegt Mohamed van de Mon Ami Lounge. "Maar de lounges zelf zijn niet duister, het is wat je klanten meenemen van buiten naar binnen. Klanten die een conflict met elkaar hebben, komen elkaar dan tegen. Maar dat is niet het probleem van de shishalounge, het is een maatschappelijk probleem."