Ilse (20) en Elles (23) keken de dood in de ogen

Elles (23) kreeg vijf jaar geleden na een avondje stappen totaal onverwachts een hartstilstand. "Ik was na een paar uurtjes al wakker en dacht dat ik moest overgeven door de brakheid", vertelt Elles. "Mijn moeder vond het al raar dat ik zo vroeg wakker was. Voordat ze zei dat ik moest gaan zitten, viel ik op de grond."

Ik ben het levende bewijs dat je met reanimeren levens kunt redden.

Elles

Wakker schudden hielp niet. Toen haar vader erbij kwam, begon ze al blauw te worden. Meteen belden ze 112. "Mijn vader kon zich gelukkig nog wat herinneren van de BHV-cursus en kon mij, begeleid door 112, reanimeren."

Nog geen vijf minuten later waren de burgerhulpverleners er met een AED, een kastje dat met elektrische schokken je hart 'reset'. Zonder die vrijwilligers had Elles het waarschijnlijk niet gered.

Het gaat nu een stuk beter met Elles

"Bij mij is de reden van de hartstilstand eigenlijk nooit gevonden", zegt Elles. Dat vindt ze geen fijn gevoel. "Gelukkig heb ik nu een soort ingebouwde AED." Ze krijgt dan een schok als haar hart niet goed werkt. Dat voelt volgens Elles een stuk veiliger.

Elles vindt het een goede zaak dat er nu zoveel mensen zijn die kunnen reanimeren. "Ambulances kunnen niet altijd snel bij je zijn. Als je pech hebt is er niemand in de buurt die kan reanimeren terwijl je er echt levens mee kan redden. Ik ben daar het levende bewijs van."

Ik heb een baby van vier maanden niet kunnen redden. Dat heeft wel veel impact gehad.

Ilse van Steen

Ilse van Steen (20) stond als EHBO'er juist aan de andere kant. "Ik ben in totaal zes keer opgeroepen met een sms'je. Van die zes keer moest ik drie keer echt reanimeren." Dat liep telkens verkeerd af. Alle drie de slachtoffers konden niet met een reanimatie worden gered.

Ilse kon daar niets aan doen. "Eén iemand van rond de 90 was al in slaap overleden. De ander was een oudere terminale man en ik heb een baby van vier maanden niet kunnen redden. Dat heeft wel veel impact gehad."

Ilse overlegt met een collega van het Rode Kruis

Toch gaat ze er erg nuchter mee om. "Maar als ik soms een baby tegenkom in de supermarkt schrik ik nog wel eens. Gelukkig ben ik na die kinderreanimatie wel heel goed opgevangen en kan ik er nu goed over praten."

De vervelende ervaringen weerhouden haar er niet van om haar EHBO-werk voort te zetten. Ze komt dan ook uit een echte EHBO-familie. Haar vader is EHBO'er en haar moeder is coördinator bij de BHV in Wormerland, de bedrijfshulpverlening. "Ik heb nog babyfoto's waar ik in een Rode Kruis-pakje lig."

Het kan overal voor je neus gebeuren en dan moet je er snel bij zijn.

Ilse van Steen, EHBO'er

Ilse heeft sinds haar 16de een EHBO-diploma. "Maar ik mocht van mijn moeder pas vanaf mijn 18de reanimeren, omdat het een hele heftige ervaring kan zijn." Nu is zij juist degene die reanimeert. Haar moeder regelt de randzaken. "Ze vangt de familieleden op en belt de meldkamer terug."

De jonge EHBO'er is erg blij dat steeds meer mensen in Nederland kunnen reanimeren. "Het is heel erg belangrijk. Het kan overal voor je neus gebeuren en dan moet je er snel bij zijn."

Deel artikel: