Leontine
Aangepast

Lotte en Leontine zorgen dat ouderen wél buiten komen

Een kwart van de ouderen komt bijna nooit buiten, zegt het SCP. Maar gelukkig zijn er jongeren die daar wat aan doen. Zij gaan op bezoek bij ouderen om ze wat vaker het daglicht te laten zien.

Door het hele land zijn er initiatieven om jongeren en ouderen met elkaar in contact te komen. We spraken met twee jonge vrouwen die via Stichting SeniorenStudent gekoppeld zijn aan een oudere.

Zoals Lotte (22), die een keer per week met een mevrouw van 81 uit Utrecht een kopje koffie gaat drinken. "Ze zit in een verzorgingstehuis en dan lopen we samen naar een restaurant. We drinken een koffietje en dan lopen we weer terug."

"Ik ga ook met haar mee naar het ziekenhuis, en laatst was ik mee naar de kaakchirurg. Daar is ze dan heel blij mee. Ik ben laatst ook een maand op reis geweest en toen merkte ik dat ze ook echt sentimenteel werd toen ik wegging. Dan merk je dat iemand het echt heel fijn vindt dat je er bent."

Lotte en Leontine

Dat geldt ook voor Leontine van 19, die regelmatig langsgaat bij Theodora van 95. "Ik kom pas sinds augustus en tot nu toe is het niet gelukt om naar buiten te gaan. Het weer zit tegen, of haar gezondheid laat het die dag niet toe. Ze woont vlakbij het park en daar wil ze heel graag heen. Dus dat is wel het grote doel dat we samen hebben."

"Ik kom altijd op de dinsdag, en dat is dan onze snackmiddag. Ze vindt het eten in het tehuis niet al te denderend, dus dan moet ik zelf naar buiten. Dan zitten we met z'n tweeën een kroketje te eten. Een beetje het nieuws kijken of een kaartje leggen. En ik wil nog een keer oude muziek met haar luisteren op Spotify."

De hele twintigste eeuw is voor mij zo'n grijs gebied, door haar komt er een beetje kleur in.

Leontine, 19

Het is heel dankbaar werk, vertelt Leontine. "Het voelt goed om te kunnen helpen en het is ook leuk. Ik ben een jaar geleden in Rotterdam komen wonen en kende nog niet veel mensen. Ik vond het altijd fijn als ik thuiskwam uit school om even over mijn dag te vertellen. In Rotterdam fietste ik door de wijk en toen dacht ik, ik zou weleens op visite willen hier. Dat ben ik toen maar gaan doen."

"Ze vertelt me van alles, over vroeger, over haar reizen. Over dat alles tegenwoordig zo gehaast is. Alleen de oorlog heb ik het nog niet over gehad, dat laat ik aan haar. De hele twintigste eeuw is voor mij zo'n grijs gebied, door haar komt er een beetje kleur in."

Deel artikel: