Geluidshaat als ziekte: ik trek je kop van je romp als je smakt

Je hebt college. Links haalt iemand z'n neus op. Degene voor je eet een appel. Achter je niest iemand. Degene links haalt zijn neus nog eens op. Rechts slurpt iemand thee naar binnen en die verkouden jongen van links heeft zijn neus toch maar gesnoten.

Kan er dan níemand normaal doen? Welkom in de wereld van een misofoon. Voor hen is de scène hierboven hel op aarde. Want lijd je aan misofonie, dan haat je sommige geluidjes. Je vindt het niet zoals de meesten een beetje irritant, maar je walgt ervan of je wordt er ontzettend woedend van. Letterlijk betekent miso in het Grieks haat, fonie geluid.

De aandoening heeft nog niet zo lang een naam. Toch krijgen ze bij het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam zo veel aanmeldingen van mensen die misofonie hebben, dat ze het komend half jaar extra gaan inzetten op de behandeling ervan.

Ik denk op dat moment: hopelijk stikt 'ie in de chips.

Joy van Wingaarden, misofoon

Psycholoog Arnoud van Loon van het AMC: "We hebben al zo'n 350 misofonen behandeld en er staan er nog zo'n 160 op de wachtlijst. Die wordt alleen maar langer, omdat zich wekelijks zo'n vier tot vijf patiënten aanmelden."

Wouter heeft sinds hij de misofonie-behandeling onderging minder last van de aandoening, maar hij kan je nog steeds wel op je neus slaan als je die ophaalt, vertelt hij in de video hieronder:

Helaas, deze YouTube video is niet meer beschikbaar

Ook Joy van Wingaarden heeft misofonie. "Bijvoorbeeld als iemand chips eet en die halverwege al doorbijt. Ik weet dat veel mensen dat wel irritant vinden, maar bij mij gaat het nog een stapje verder. Ik word kwaad en haat diegene op dat moment. Ik denk dan: hopelijk stikt hij erin, dan stopt het geluid tenminste."

In deze video legt Joy uit hoe misofonie haar leven beheerst:

Helaas, deze YouTube video is niet meer beschikbaar

Tijdens de behandeling in het AMC leren patiënten onder meer vervelende geluiden te associëren met een minder vervelend geluid. Bijvoorbeeld: iemand die zijn chips luidruchtig opeet, kan je vergelijken met iemand die over het grind loopt. Van Loon: "Zo wordt het geluid steeds iets minder vervelend."

In de Amerikaanse documentaire Quiet Please vertellen misofonen over hun leven met de aandoening. Documentairemaker Jeffrey Gould heeft voor die documentaire geld ingezameld via crowdfunding. Vorige maand ging de documentaire in première.

Bram is 31 en weet sinds een paar maanden dat hij misofonie heeft. Door de trailer hierboven. "Ik wist altijd al dat er iets was, maar weet door Jeffrey Goulds' docu dat het ook een naam heeft."

"Daarna kwam ik in contact met Jeffrey en Amerikaanse misofonen en uiteindelijk ook met de Vereniging Misofonie NL, via Facebook. Nu ik weet wat er met me is, is het ook beter te accepteren dat ik me soms zo opgefokt voel."

Deel artikel: