100 dagen #nadevlucht: hoe gaat het met de vluchtelingen?

De honderd dagen zijn voorbij. Hoe gaat het nu met Nabeel, Fadi, Razan en Belal en Layale, de vijf vluchtelingen die we volgden voor het Instagram-project @nadevlucht?

Is er iets terechtgekomen van hun plannen? En: weten ze al of ze in Nederland mogen blijven?

Nabeel Shoublak (30) is nu 151 dagen in Nederland

"Op een gegeven moment raakte ik gefrustreerd, omdat de procedure zo lang duurde en ik me verveelde. Ik had eerst nachtmerries, dacht dat ik weer in Syrië was. Daarna droomde ik dat ik geen verblijfsvergunning zou krijgen. Het gaat in je hoofd zitten. Maar op zich valt het voor mij mee, want ik heb geen vrouw of kinderen waar ik me zorgen om maak. Veel mannen hier hebben dat wel."

Nabeel: 'Nu kan ik beginnen met settelen'

"De afgelopen tijd gaat alles ineens heel erg snel. Ik heb gehoord dat ik hier mag blijven, er komen twee exposities aan en ik mag een paar kunstlessen geven op een basisschool. Dat laatste wordt lastig, want ik spreek nog niet goed genoeg Nederlands. En de kinderen geen Engels. Dus ik neem schilderijen mee om contact met ze te maken. Ik wil ze dingen laten zien en ze inspireren."

Razan Hassan (20) is nu 151 dagen in Nederland

"Ik haat de situatie waarin ik nu zit. Ik haat het echt. Ik doe mijn best om de taal te leren en probeer mezelf altijd te bewijzen, als filmmaker en als persoon. Maar mijn leven staat stil. Het is zo deprimerend. Ik ben nu vijf maanden in Nederland en er gebeurt niets."

“Ik woon nog steeds met mijn vader in een groot kamp, in Heumensoord. Het is een verschrikkelijke plek zonder privacy. Het is niet wat ik ervan had verwacht. Grappig dat we altijd denken dat iets beter zal zijn dan het echt is.”

Razan: 'Ik haat de situatie waarin ik zit'

"Het beste wat me nu kan overkomen? Ik hoop dat ik een eigen huis kan krijgen. En dat ik kan beginnen met mijn leven. Als ik een verblijfsvergunning heb, kan ik gaan studeren. Ik kan niet wachten om te beginnen. Als jonge vrouw wil ik leven en mezelf bewijzen. Ik wil studeren wat ik wil en worden wat ik wil."

Fadi Haddad (30) is nu 213 dagen in Nederland

"Toen ik hiernaartoe kwam, dacht ik weer iets met computers te gaan doen. Net als in Syrië. Maar ik heb m'n strategie inmiddels aangepast. Nederlanders hebben liever Syrisch eten dan een Syrische ICT'er. Dus ik wil iets met eten gaan doen. Mijn eigen restaurant. Er zijn al mensen die hun hulp hebben aangeboden."

"Ik had maar één doel voor ogen toen ik naar Nederland kwam: in leven blijven en een verblijfsvergunning krijgen. Toen ik van de rechtbank te horen kreeg dat mijn verzoek voor een verblijfsvergunning was afgewezen, was ik daar dagen kapot van. Iedere dag, of week, probeer ik Nederland te haten. Het zou het makkelijker maken. Maar ik kan het niet. Ik heb zoveel goede mensen ontmoet."

Fadi: 'Ik was er een paar dagen kapot van'

"Mijn toekomst? Dat is een moeilijke vraag. Ik zie mezelf tussen mensen van wie ik houd, en zij van mij. Het is makkelijker om hier vrienden te maken, want hier kijken ze niet naar je kleur of geloof. Misschien vind ik wel een mooie, blonde vrouw en krijgen we blonde kinderen. Ik wil graag vader worden, daar denk ik veel over na."

Belal (27) en Layale Alrefaei (23) zijn nu 154 dagen in Nederland

"We zijn nu erg gelukkig. Als het goed is krijgen we binnenkort onze verblijfsvergunning. Dan kunnen we eindelijk een eigen huis krijgen. Hopelijk kunnen we dicht bij mijn familie gaan wonen in Dordrecht. Mijn moeder wacht met smart op haar eerste kleinkind."

"We zijn erg vaak verhuisd de afgelopen maanden, dat was zwaar voor Layale. Nu zitten we weer helemaal in Ter Apel. Maar we houden het nog wel eventjes vol. Eigenlijk hebben we nog niets voor de baby. Ik kan nog niet werken dus we hebben geen geld voor nieuwe spullen. Maar de mensen hier zijn erg vrijgevig, daar willen we iedereen hartelijk voor bedanken."

Belal: 'Onze baby kan veel van dit land leren'

"Over weer honderd dagen? Dan hoop ik goed Nederlands te spreken zodat ik uiteindelijk weer als arts aan de slag kan. Dan kan ik eindelijk voor mijn zoon gaan zorgen. Ik ben in ieder geval blij dat hij in een veilig land op kan groeien. Hij kan veel van dit land leren."

Deel artikel: