In veel landen is het een issue: de film- televisie- en theaterwereld zijn te wit, te blank. De baas van de Oscars beloofde al meer diversiteit en ook in Nederland heeft het Filmfonds plannen in die richting. In Groot-Brittannië proberen de belangrijkste theaters er zelf wat aan te doen. Met ‘colourblind-casten’.
Wat is dat?
"Het is casten zonder rekening te houden met iemands afkomst", legt castingdirector van het National Theatre, Wendy Spon, uit. "Je kijkt naar een toneelstuk en denkt: wie zijn de beste acteurs om deze rollen te spelen, zonder te letten op huidskleur."
Ze krijgen wel eens commentaar op keuzes, vertelt Spon. "In de oorspronkelijke uitvoering van War Horse hadden we een Aziatische vrouw die de moeder speelde van een blank jongetje. Daar hoorden we wel wat over in de media, maar voor de rest viel het eigenlijk niemand op."
Typecasting proberen ze te voorkomen, ook in klassieke Shakespeare-uitvoeringen of kostuumdrama's, waar hoofdrollen traditioneel waren weggelegd voor blanke acteurs.
Lucian Msamati, bekend van Game of Thrones, speelt ook veel van dat soort rollen in theater: "Elk verhaal dat ooit is verteld, elk karakter dat ooit tot leven is gebracht, kan opnieuw geïnterpreteerd en ontdekt worden", vindt hij.
"Uiteraard moet je kijken naar de mogelijkheden van het toneelstuk: je kunt het verhaal niet volledig omgooien", denkt castingdirector Spon. "Maar als ras niet een specifiek thema of onderwerp is in het stuk, dan kan je iedere acteur casten."
"We hebben Henry V hier gehad, die werd gespeeld door Adrian Lester, een donkere acteur", vervolgt ze. "Nu was Henry V natuurlijk geen donkere man. Maar het verhaal kon prima worden verteld met Adrian. Als de acteurs goed zijn - en dat zijn ze - twijfelt er heus niemand aan de geloofwaardigheid van het stuk."
Maar ook in Groot-Brittannië zijn er problemen. De tv- en filmwereld blijven achter qua diversiteit. Idris Elba, de hoofdrolspeler van de populaire serie Luther, sprak vorige week in het Britse parlement. "Het Groot-Brittannië waar ik vandaan kom, is het meest succesvolle multiculturele land ter wereld. Maar als je de tv aanzet, zie je dat niet."
Grotere fantasie
Er zijn veel te weinig hoofdrollen voor niet-blanke acteurs in Groot-Brittannië, pleitte Elba. "Onze regisseurs, producers, castingdirectors en schrijvers moeten een grotere fantasie krijgen."
"Het is absoluut noodzakelijk dat de bazen, de mensen die die middelen hebben om dingen te veranderen, doorduwen", denkt acteur Msamati. "Alleen zo kunnen deuren worden geopend."
'Colourblind-casten' is makkelijker in het theater, denkt Wendy Spon. "Hoewel het hier ook nog lang niet perfect is. Maar misschien hebben regisseurs en het publiek in theater wel meer verbeeldingskracht. Televisie is altijd heel letterlijk, het moet altijd heel natuurlijk en realistisch."
Maar dat is geen excuus, vindt ze. "Ik denk dat het gaat om moedig zijn, grenzen verleggen. Risico nemen. En dan zal het publiek het gewoon accepteren."
Ik hoop dat er een dag komt dat ik gewoon niet meer over mijn huidskleur hoef te praten.
Bij het National Theatre vinden ze het hun verantwoordelijkheid om diversiteit aan te jagen. "Wij moeten het voortouw nemen. Het zou geweldig zijn als acteurs met uiteenlopende achtergronden in de toekomst weten dat het mogelijk is om in elk theaterstuk en film of televisieserie te spelen. Dat is de ambitie."
Dan is de hele diversiteitsdiscussie op een gegeven moment niet meer nodig, hoopt Msamati . "Ik hoop dat er een dag komt dat ik gewoon niet meer over mijn huidskleur hoef te praten."