Terreurverdachten, activisten, genocideverdachten: in zijn loopbaan van bijna dertig jaar heeft advocaat Victor Koppe ze allemaal verdedigd. Maar het verdedigen van een Rode Khmer-kopstuk, oversteeg voor hem alle eerdere zaken.
Nuon Chea was als rechterhand van Pol Pot de tweede man van het toenmalige regime in Cambodja. De documentaire Defending Brother No 2 volgt Koppe tijdens zijn verdediging van de inmiddels hoogbejaarde man.
Koppe werd in 2007 de advocaat van Nuon Chea. Het moest de kroon op zijn loopbaan worden, maar de advocaat onderschatte hoe politiek het Khmer-tribunaal te werk zou gaan. Nu, tien jaar later, is hij een ervaring rijker, maar een illusie armer.
Het Khmer-tribunaal
"Ik geloofde echt in het internationale strafrecht. In de hoop en verwachting dat argumenten dan overtuigend zijn. Zo gaat het in Nederland ook. Maar het was een desillusie dat deze rechters niet op andere gedachten te brengen waren", zegt Koppe.
De advocaat zegt op belangrijke momenten te zijn tegengewerkt. "Cruciale getuigen zijn niet gehoord, cruciaal bewijs is niet toegelaten. De politieke invloed op de rechters is hier heel erg groot", zei hij vorig jaar nadat Nuon Chea opnieuw tot levenslang was veroordeeld.
Hij vermoedde dat de rechters werden beïnvloed door de Cambodjaanse regering. "De huidige regering was natuurlijk zelf ooit onderdeel van de Rode Khmer en heeft een heel ander belang hoe de geschiedenis wordt verteld. Dat is ongelooflijk jammer."
Die onvrede stak Koppe tijdens het proces niet onder stoelen of banken. En dat werd hem niet in dank afgenomen. De rechters dienden twee keer een klacht tegen hem in bij de Orde van Advocaten in Amsterdam.
EPANuon Chea, beter bekend als Broeder Nummer 2, in de rechtszaal 
AFPNuon Chea tijdens het Khmer-bewind in Cambodja
De kritiek van Koppe betreft niet alleen het Khmer-tribunaal. Hij vindt dat het internationale recht te vaak draait om het morele gelijk en te weinig om waarheidsvinding.
Het proces van zijn cliënt moest tot een veroordeling leiden en in de weg ernaartoe bleek bijna niemand geïnteresseerd in de nuances, zegt Koppe.
"Het zijn niet alleen de aanklagers of de rechters, het zijn ook de mensen die er verslag van doen. Op een gegeven moment ontstaat er een soort waarheid waar niet meer aan getornd mag worden."
