In China is sinds een jaar de eenkindpolitiek afgeschaft, Chinese ouders mogen sindsdien twee kinderen krijgen. Volgens de Nationale Familieplanningscommissie is dat een groot succes want in 2016 werden 950.000 extra baby’s geboren. Dat lijkt veel, maar op een bevolking van 1,3 miljard mensen valt het mee.
De tweekindpolitiek werd vorig jaar ingevoerd omdat China de kinderen hard nodig heeft. Het land vergrijst in rap tempo en dus moeten er nieuwe werkkrachten geboren worden om de economie draaiende te houden. Maar veel Chinese ouders moeten erg wennen aan het idee van meerdere kinderen.
"Ik heb een basisprincipe dat je leven niet te veel moet veranderen vanwege dat tweede kind. Je moet namelijk veel opofferen voor je kinderen. Het is ook niet economisch. Dus echt, ik wil geen tweede kind, ook al is het nu wel toegestaan", vertelt de werkende moeder Yao Ji.
Ji is niet zeker niet de enige van haar generatie die liever maar een kind wil. Na bijna 40 jaar gedwongen geboortebeperking kiezen weinig ouders voor een tweede kind.
Volgens een onderzoek van de Chinese vrouwenfederatie laat de meerderheid van 53 procent van de moderne ouders het liever bij een kind. Ze vinden het simpel gezegd te duur en te druk.
Ik heb nog steeds geen rechten in dit leven.
Een andere mogelijkheid voor de Chinese overheid om de vergrijzing het hoofd te bieden is het legaliseren van de miljoenen illegale kinderen.
Li Xue werd geboren als tweede meisje in een arm gezin. Tijdens de eenkindpolitiek stonden daar stevige boetes op, die haar ouders niet konden betalen. Dus verdween Li Xue in de illegaliteit en had ze geen recht op onderwijs of gezondheidszorg. Net als 20 tot 30 miljoen andere kinderen.
Niet naar school
Toen de tweekindpolitiek werd ingevoerd heeft Xue een registratiepapier gekregen. "Maar verder is er niets veranderd in mijn leven." Ze kan geen baan vinden, omdat ze niet naar school is geweest. En de overheid helpt haar nergens mee.
"Ik heb een papiertje gekregen om mijn identiteit te kunnen bewijzen. Maar ik krijg nog steeds geen uitkering. Er is geen sociale verzekering voor mij. Als ik bijvoorbeeld naar de dokter ga dan is er geen ziektekostenvergoeding voor mij. Dus ik heb nog steeds geen rechten in dit leven", zegt Xue.
Het heeft voor mij geen zin om te dromen.
De miljoenen illegale kinderen zouden voor China in een klap meer kunnen betekenen dat de miljoen tweede kinderen die het afgelopen jaar zijn geboren. Maar daarvoor moet Chinese overheid eerst erkennen dat ze er al die tijd al waren.
Xue durft op niets meer te hopen. "Ik heb geen dromen. Ik denk er wel eens aan hoe het zou zijn als ik zelfstandig zou kunnen wonen, zonder afhankelijk te zijn van anderen om te kunnen overleven. Nu heb ik die basis niet eens. Het heeft voor mij dus geen zin om te dromen."