Verslaggever Jan Eikelboom bezoekt als eerste televisiejournalist het front in Benghazi en spreekt er met de leiders van het land. "Ik wist niet wat ik zag. Vier jaar geleden, na de val van Kadhafi, was er euforie en de hoop dat het land een democratische rechtsstaat zou worden. Dat was ook mijn verwachting, maar het land ligt letterlijk in puin."
"Benghazi, de tweede stad van het land, ziet eruit als Aleppo. Er zijn duizenden milities actief en er zijn twee regeringen. Op alle niveaus is het anarchie. Zo rijdt niemand meer met een kentekenplaat, omdat iedere Libiër weet dat de politie er toch niet op let", zegt Eikelboom.
Anarchie
Libië is vier jaar na de revolutie tot totale chaos en anarchie vervallen. Twee regeringen en duizenden milities bestrijden elkaar. Islamitische Staat rukt steeds verder op en verovert steeds meer dorpen en steden.
In februari werden op een Libisch strand 21 Egyptische Kopten onthoofd. Bomaanslagen zijn aan de orde van de dag. Onafhankelijke waarnemers zijn er intussen nauwelijks meer. Alle westerse ambassades hebben de deuren gesloten vanwege het geweld, mensenrechtenactivisten zijn vermoord of gevlucht en journalisten komen er nauwelijks meer.
Frontlinie
Na maandenlange voorbereidingen reisden verslaggever Jan Eikelboom, cameraman Joris Hentenaar en producer Ruth Vandewalle af naar het oosten van Libië. Hier wordt momenteel de zwaarste strijd geleverd. Benghazi, de tweede stad van het land, is veranderd in oorlogsgebied.
Als eerste televisieprogramma lukte het Nieuwsuur toegang te krijgen tot de frontlinie. Hier vechten soldaten van het Libische leger tegen strijders van IS. Dagelijks vallen er doden. De verwoesting is enorm.
Hulp
Jan Eikelboom: "De Libische overheid, voor zover je daarvan kunt spreken met twee regeringen, wil dat het Westen helpt. Bijvoorbeeld door opheffing van het wapenembargo. Op die manier moet het gezag worden hersteld. Het Westen zegt: er zijn al zo veel wapens in Libië, de partijen moeten het daar eerst maar eens met elkaar eens worden. Maar een akkoord is nu niet mogelijk, dus is er een patstelling."
Eikelboom spreekt ook met premier Abdullah al-Thinni, die met zijn regering uit de hoofdstad Tripoli is verjaagd. En met de gevreesde legerleider: generaal Khalifa Heftar. Hij staat bekend als de machtigste man in Libië. Beiden vragen de wereld om hulp, omdat ze de problemen zelf niet meer aan kunnen.
"In Libië zeggen ze: als jullie in het Westen ons niet helpen, komt het probleem vanzelf naar jullie toe."
Onder Kadhafi waren we ook arm, maar tenminste veilig.
Jan Eikelboom ging ook terug naar de mensen die hij vier jaar geleden al filmde, tijdens de start van de revolutie. De hoop op een betere toekomst heeft plaatsgemaakt voor diepe teleurstelling.
"Mijn man is voor niets gestorven", zegt de weduwe van een van de 'martelaren’ van de revolutie. "Onder Kadhafi waren we ook arm, maar tenminste veilig."