Lastig jaar voor Teflon-Mark
Verslaggever Xander van der Wulp blikt terug op het afgelopen jaar. Hij volgde vooral de VVD.
Op zaterdag 21 april om 14.27 uur kreeg iedereen van de Haagse redactie van de NOS een mail van collega Sebastiaan Meijer die bij het Catshuis stond. In de mail alleen de tekst: "Wilders weg!!!"
Iedereen wist genoeg. Hup, naar de redactie! Op de beelden zagen we Geert Wilders op het stoep van het Catshuis staan, met om z'n schouder een zwarte leren tas. Mijn politieke moment van 2012. Wilders wilde weg, maar ook zijn chauffeur en beveiligers waren kennelijk verrast door die plotselinge wens. Nooit laten ze hem wachten, maar nu wel. Uiteindelijk vertrok Wilders en hij kwam niet meer terug.
Mijn voorspelling dat er voor alle partijen in het Catshuis eigenlijk niks anders opzat dan samen tot een akkoord te komen, kon de prullenbak in.
Nu we bezig zijn met het maken van het Politieke Jaaroverzicht realiseert iedereen zich wat een buitengewoon jaar we weer hebben meegemaakt. "Aan het begin van het jaar was Job Cohen nog de leider van de PvdA", roepen we tegen elkaar.
Teflon-Mark
Ik heb dit jaar vooral de VVD gevolgd en heb dus Rutte veel van dichtbij in actie gezien. Aan het begin van het jaar zag ik hem elke dag onbezorgd naar het Catshuis fietsen. Ontspannen, vaak in spijkerbroek, op gymschoenen (donkerblauwe AllStars). Rutte was in zee gegaan met de onvoorspelbare Wilders, sloot dealtjes met de SGP, maar bij zijn achterban kon Rutte geen kwaad doen. Alles gleed van Rutte af: Teflon-Mark!
Ook al zag het er zo uit, in het Catshuis ging het er niet ontspannen aan toe. Rutte is boos geworden, hij heeft geschreeuwd, zou Wilders hebben toegeroepen dat hij "zijn partijtje zou decimeren". Rutte's eerste kabinet sneuvelde. Toch leek niemand Rutte iets kwalijk te nemen, hij zou de VVD opnieuw succes gaan bezorgen bij de verkiezingen die noodzakelijk waren geworden.
In de campagne die volgde, wist Rutte mij geregeld te verbazen. Hij beloofde iedere werkende Nederlander 1000 euro, zei dat er geen cent meer naar Griekenland zou gaan en hij zag geen verschil tussen de PvdA en de SP. Beide tegenstanders werden onder het kopje "die socialisten" geplaatst, een "gevaar" voor het land. Ik weet nog dat ik mijn oren amper kon geloven toen Rutte in een interview voor het eerst zei: "Partij van de Arbeid, de Socialistische Partij... Knappe jongen die daar het verschil tussen ziet". U ziet dat verschil niet? "Nee, dat verschil zie ik echt niet." Zijn gezicht hield hij volledig in de plooi. Een gave die een politicus in een campagne kennelijk vooruit helpt.
Verkiezingsbeloften
Rutte bezorgde de VVD meer zetels dan ooit. Op 12 september om 21.00 uur beleefde hij het hoogtepunt van zijn politieke succes. Maar een paar weken later, na de presentatie van het regeerakkoord met de socialisten van de PvdA, moest hij vechten voor zijn geloofwaardigheid. Ineens stond zijn partij in brand. Krediet kan kennelijk razendsnel verdwijnen. De inkomensafhankelijke zorgpremie werd geschrapt, maar Rutte brak in korte tijd meer verkiezingsbeloften.
Teflon-Mark is nu een politieke overlever geworden, die nergens meer automatisch op kan rekenen. Hij won de verkiezingen, wist opnieuw premier te worden, toch kan je het moeilijk een succesvol jaar voor Rutte noemen. Zijn krediet, dat kort geleden nog oneindig leek, is hij grotendeels kwijt en dat terwijl zijn tweede kabinet nog veel zwaar werk wacht. Het komende jaar zal niet zo hectisch worden als 2012. Al kan je in Den Haag niks uitsluiten.