Zag familie Van Vleuten stunten? 'Gezegd dat ze lekker konden blijven slapen'

Annemiek van Vleuten is even bang dat het allemaal maar een heerlijke, glorieuze droom is geweest. Kort na haar onwaarschijnlijke WK-overwinning in het Australische Wollongong staat ze volkomen verbijsterd de pers te woord.

"Ik wacht tot er iemand naar me toe komt om te vertellen dat het niet waar is."

Het kan ook eigenlijk helemaal niet. Van Vleuten zou zich in de wegwedstrijd dienstbaar opstellen, rijden voor ploeggenoot Marianne Vos, na haar val tijdens de gemengde ploegentijdrit van afgelopen woensdag.

Van Vleuten liep daarbij een breuk in haar elleboog op, dus meer dan rijden voor Vos leek ook echt niet mogelijk. Als Demi Vollering geen corona had gekregen, was ze waarschijnlijk niet eens gestart.

Er was niemand die het gek had gevonden als Van Vleuten zich vannacht een beetje koest had gehouden. In plaats daarvan reed ze op historische wijze naar de wereldtitel.

"Ik kan het gewoon niet geloven", verzucht Van Vleuten, die vooraf geen moment rekening had gehouden met dit scenario.

Tóch in de aanval

"Ik zei gisteren nog tegen mijn vrienden en familie dat ze lekker konden blijven slapen, omdat ik wilde knechten. Ik was vandaag nul seconden bezig met deze koers winnen. Ik reed puur voor Marianne. Ik had met mijn gebroken elleboog geen enkele ambitie meer om hier te winnen."

Het idee om tóch voor de zege te gaan, ontstond nadat Vos was gelost en Van Vleuten de kopgroep teruggepakt zag worden. "Het was een beetje pokeren. Ik wist dat toen aanvallen mijn enige kans was. Op de sprint wachten had geen zin, daarin had ik het met mijn elleboog niet meer gered."

Op foto's van haar finish is op het gezicht van Van Vleuten nog geen enkele emotie te bespeuren. "Na mijn aanval heb ik niet één keer meer omgekeken. Ik ben blijven gaan en wachtte tot het moment dat ze eroverheen kwamen. Maar ze kwamen niet."

Tijdens de koers had Van Vleuten veel pijn. "Ik kon niet staan, maar als je klimt moet je wel uit het zadel. Dat was niet grappig. Ik heb bijna alles zittend moeten doen om mijn arm te ontlasten."

Ook in 2019 werd ze wereldkampioen. Het jaar daarop mocht Van Vleuten dus de regenboogtrui dragen, maar midden in de coronacrisis voelde dat dubbel. Het wielerseizoen viel namelijk toch behoorlijk in duigen.

"Het was gewoon echt een minder mooi jaar. Maar nu ga ik die trui in mijn laatste jaar als prof met heel veel trots dragen. Dit is het grootste cadeau dat je in het wielrennen kan krijgen."

'Ze gaat gewoon niet kapot'

Ook Vos kwam verbouwereerd de streep over. Kort voor de finish had ze tot haar stomme verbazing vanuit de verte iemand in het oranje zien wegsprinten. Het kon er maar één zijn.

"Annemiek is Annemiek... maar dit had niemand kunnen bedenken. Ze gaat gewoon niet kapot. Het is ongelofelijk en tegen alle verwachtingen in. Ze doet het toch maar weer."

Voor bondscoach Loes Gunnewijk kwam de aanval van Van Vleuten ook uit het niets. "We kregen in de auto door dat ze weggesprongen was", vertelt Gunnewijk. "Daarna werd het stil op de radio en was het volgende nieuws dat ze gewonnen had. Ongelofelijk."

Voor Gunnewijk was het geen eenvoudige week. De val van Van Vleuten en de positieve test van Vollering deden het moreel van haar ploeg bepaald geen goed.

"Het zat op vele vlakken tegen", zegt ze. "Misschien moest het nu ook even zo zijn. We hebben heel veel tegenslag gehad, maar Annemiek is de nummer één in het omgaan daarmee."