Vluchteling die boek schreef over Australische kampen krijgt asiel in Nieuw-Zeeland
De Koerdisch-Iraanse vluchteling Behrouz Boochani krijgt asiel in Nieuw-Zeeland. Dat meldt de immigratiedienst van het land. Boochani werd bekend doordat hij op zijn telefoon een boek schreef over de omstandigheden in een Australisch vluchtelingenkamp, op het eiland Manus.
De Australische regering wil niet dat vluchtelingen voet zetten op Australische grond, en hebben daarom vluchtelingenkampen op eilanden in de Stille Oceaan. Boten met vluchtelingen worden op zee onderschept, en de mensen aan boord worden vervolgens naar die eilanden gebracht.
Manus
Boochani ontvluchtte Iran en zat in 2013 op een van die boten, toen de Australische autoriteiten hem onderschepten. Hij kwam terecht op Manus, een eiland in het noorden van Papoea Nieuw-Guinea met een Australisch vluchtelingenkamp.
Op Manus waren zo'n 500 a 600 vluchtelingen, van wie de meesten een erkende vluchtelingenstatus hebben. Mensenrechtenorganisaties hebben de afgelopen jaren verschillende rapporten gepubliceerd over de "mensonterende" toestanden in het kamp, waar vluchtelingen als gevangenen behandeld werden.
Nieuwsuur-correspondent Saskia Dekkers maakte in 2018 deze reportage over Manus, waar ze ook Boochani voor interviewde:
In 2016 verklaarde de rechter in Papoea Nieuw-Guinea het kamp illegaal. Het bleef echter nog een tijd bestaan en in die periode schreef Boochani een boek op een naar binnen gesmokkelde telefoon. De teksten stuurde hij via WhatsApp naar een vertaler.
Het boek heet Alleen de bergen zijn mijn vrienden en won vorig jaar een van de belangrijkste Australische literaire prijzen - terwijl Boochani nog altijd in het kamp zat. Inmiddels is het kamp opgeheven.
Het boek schreef hij om zijn geest sterk te houden, zei Boochani in het bovenstaande interview met Nieuwsuur. "Tegenover dit systeem, dat bedoeld is om mijn identiteit af te pakken. Ze zien me als een nummer: MAG-45. Deze plek is erger dan een gevangenis. We zijn onschuldig. Ze hebben ons niet voor het gerecht gebracht. Ze houden ons vast, en zeggen niet hoe lang we hier moeten blijven."
Voordat hij het boek schreef, maakte Boochani samen met een Iraans-Nederlandse filmmaker een documentaire, gebaseerd op beelden die hij in het geheim met zijn mobiel maakte in het detentiecentrum.
Dit is de trailer van die documentaire:
In september 2019 waren er nog altijd 560 asielzoekers op Manus. Terwijl het kamp werd opgeheven werden ze verplaatst naar andere detentieplekken. Sommigen kregen asiel in de VS, anderen pleegden zelfmoord.
Boochani kreeg in november vorig jaar een bezoekersvisum in Nieuw-Zeeland, om daar te spreken op een literair festival. Maar nadat het visum verliep, bleef hij in de stad Christchurch.
En nu heeft hij dus een vluchtelingenstatus gekregen in dat land. De regering van Nieuw-Zeeland dringt al langer aan bij Australië om 150 vluchtelingen per jaar van het Manus-eiland een status te geven in Nieuw-Zeeland, maar de Australische regering heeft dat geweigerd.
"Ik ben opgelucht", zei Boochani tegen Al Jazeera. "Maar aan de andere kant blijft het hele verhaal staan. En ik ben maar een deel van het verhaal. Dit beleid van Australië blijft staan."
