Liefde voor De Kuip bij Hyballa en Van Hooijdonk met paplepel ingegoten
"Mijn vader was zeemansdominee in Rotterdam." Peter Hyballa heeft het verhaal in aanloop naar de halve finales van de KNVB-beker tussen zijn NAC Breda en Feyenoord talloze keren moeten vertellen. Toch blijft het boeiend, elke keer weer.
"Hij werkte in het Duitse zeemanshuis. Dus als Duitse zeemannen aankwamen in de haven van Rotterdam, dan konden ze daar Duitse films kijken, tafeltennissen, praten over problemen en bidden."
En zo kwam Hyballa in contact met de Rotterdamse vrouw, die later Peters moeder zou worden. "Zij werkte als receptioniste in het zeemanshuis. En een jaar later kwam kleine Peter."
Later verhuisde het gezin naar Emmerich, net over de grens bij Lobith. Voor Nederlanders is hij een Duitser met een opmerkelijk, charmant accent. Op de lagere school in Duitsland was hij "die rot-Nederlander".
Maar een paar van zijn dierbaarste jeugdherinneringen liggen in Rotterdam. "Ik heb altijd Sinterklaas gevierd bij mijn oma in de Rochussenstraat."
En daar hoorde ook af en toe een bezoekje aan De Kuip bij, om Feyenoord te zien. Later, als hoofdtrainer in de eredivisie, dacht hij er weleens aan terug. "Spelen in een groot stadion met veel publiek is altijd leuker. Maar ik moet het respect bij de spelers voor De Kuip wegnemen. Ze moeten gewoon gas geven."
"We hebben een Duitse trainer en die houden van lopen", beaamt Sydney van Hooijdonk, spits van beroep bij de Brabanders. "Daar moest ik wel een beetje aan wennen, want ik denk niet dat dat mijn kernkwaliteit is. Maar daar leer je ook weer van. De trainer maakte al heel snel duidelijk dat het niet 'ja, maar' is, maar gewoon luisteren. Dus dat doe ik."
Bescheiden branie
Voor de Feyenoord-connectie van Van Hooijdonk hoeven we niet ver te zoeken. Sinds zijn vader Pierre de Rotterdamse club in 2002 naar een voor onmogelijk gehouden triomf in de UEFA-cup loodste, is de naam Van Hooijdonk voor eeuwig verbonden met de stadionclub.
Ook Van Hooijdonk junior is bezig met het onmogelijke waar te maken. Want dat de nummer zes van de eerste divisie eerst PSV en daarna AZ zou uitschakelen, had ook niemand voor mogelijk gehouden.
"Ik denk dat wij ze de crisis ingespeeld hebben", zegt Van Hooijdonk met gevoel voor branie. "Als je als NAC in De Kuip tegen Feyenoord speelt, dan weet je dat het moeilijk wordt. Maar net als tegen AZ hebben we een kans, waarom niet?"
De jongste Van Hooijdonk beleefde een droomstart van het seizoen met een hoofdrol in de door NAC gewonnen eerste periode. In de laatste vier duels die meetelden voor de periode maakte hij vier beslissende doelpunten.
Maar tegenwoordig is hij vooral veroordeeld tot de bank. De laatste drie duels moest hij het doen met vijf luttele speelminuten. "Klopt, de laatste wedstrijden heb ik weinig gespeeld, daarvoor wel en daarvoor weer niet. Zo gaat het dit hele seizoen een beetje. Maar ik denk dat dat er misschien wel bij hoort, als jonge jongen."
Van Hooijdonk maakt zich er nog niet druk om. "Ik ben net twintig. Ik maakte mijn eredivisiedebuut op mijn achttiende. Mijn pa speelde toen nog bij RBC. Maar we zijn hetzelfde soort type. We moeten het rustig doen, niet te snel, stapje voor stapje. En dan hoop ik ook op een mooie carrière."
Bij Ajax worden piepjonge talenten sneller voor de leeuwen gegooid, zoals onlangs nog met Ryan Gravenberch (17) en Naci Ünüvar (16). "Ik zie mezelf niet als speler van Ajax. Die jongens van Ajax zijn 'mannetjes'. Niet dat daar iets mis mee is. Maar wij zijn NAC en dan moet je nederig zijn."
Gaat het wel eens niet over voetbal in huize-Van Hooijdonk? "Poeh, heel af en toe. Mijn vader zegt weleens dat ik meer over andere dingen moet praten. Dat ik meer kwijt moet over meisjes en zo. Maar het gaat toch meer over voetbal."
Het droomscenario voor het duel in De Kuip ligt al klaar voor Sydney van Hooijdonk. Invallen en dan de winnende. "Vrije trap, penalty, intikker, wereldgoal... Het maakt helemaal niets uit. Als ik die winnende maak morgen, dan weet ik niet wat er gaat gebeuren."
