Ligtlee stunt met WK-goud op kilometer, brons Eefting op puntenkoers
Sam Ligtlee is wereldkampioen geworden op de kilometer tijdrit. De 22-jarige Eerbeker reed in de finale bij de WK in Berlijn 59,495 en was daarmee sneller dan titelverdediger Quentin Lafargue: 59,749.
Theo Bos eindigde in 1.00,330 als vijfde.
De jongere broer van olympisch kampioene Elis Ligtlee brak door als baansprinter, maar zocht - net als Bos - vanwege de buitengewone concurrentie in Nederland zijn toevlucht op de kilometer.
'Nooit opgeven'
In de kwalificaties reed Ligtlee al onder de minuut (59,590) en hij was daarmee een fractie langzamer dan Lafargue. 's Avonds, onder zwaardere omstandigheden, wist Ligtlee zich als enige zelfs te verbeteren. Met 59,495 legde hij de lat hoog voor Lafargue en die beet zich dan ook stuk op die toptijd.
Na afloop van de race moest een amper op adem gekomen Ligtlee de wereldtitel nog even tot hem laten doordringen. "Ik verbaas mezelf, wat ik hier doe. Ik heb hier jaren voor getraind. Telkens vierde, dan weer vijfde, een keertje achtste. Ik wist: als een keer die klap goed is, word ik wereldkampioen. Nooit opgeven."
Het brons ging naar de Fransman Michael D'Almeida (1.00,103).
Cirkel niet rond voor Bos
De 36-jarige Theo Bos had zijn zinnen gezet op de wereldtitel op de kilometer tijdrit, de niet-olympische discipline waarop hij vijftien jaar geleden al wereldkampioen werd en dan ook nog in de stad waar zijn schaatsende broer Jan in 1998 voor het eerst wereldkampioen sprint werd.
Dat lukte niet. Bos knokte voor wat hij waard was, maar kwam niet onder de minuut: 1.00,330. Daarmee eindigde hij als vijfde, achter de Canadees Vincent De Haître.
Bekijk hieronder in de carrousel de race van Theo Bos en zijn realistische reactie na afloop:
Die liet het WK sprint in Hamar - De Haître won in 2017 WK-zilver op de 1.000 meter - dus schieten voor de meest ondankbare plek bij de WK baanwielrennen.
Eefting verrast op puntenkoers
Roy Eefting veroverde eerder op de avond op de puntenkoers verrassend het brons. De 30-jarige Harderwijker reed een merkwaardige race, waarin hij vrijwel de gehele wedstrijd in de staart van het peloton bungelde.
Twee slimme uitvallen en een machtige eindsprint leverden Eefting de bronzen medaille op. De wereldtitel ging naar de pas 19-jarige Nieuw-Zeelander Corbin Strong, die op de weg actief is bij de Nederlandse SEG-formatie.
Eefting, die op de weg rijdt voor een kleine Maleisische ploeg, won in 2019 verrassend zilver op de scratch bij de WK in Polen. Op dat onderdeel eindigde hij donderdag als vijfde.
Op de puntenkoers wist Eefting nog nooit het podium te halen en in het geweld van ervaren sprintkanonnen als Bryan Coquard, Michele Scartezzini en Kenny De Ketele wist de Nederlander dat hij slim moest zijn.
Eefting bemoeide zich dan ook niet met de eerste tussensprints, maar ging na enige aarzeling wel in de tegenaanval toen de Wit-Rus Roman Romanov, de Pool Wojciech Pszczolarski en de Nieuw-Zeelander Corbin Strong ervandoor gingen.
Bonusrondje
Het drietal sloot binnen de kortste keren aan bij de staart van het peloton, maar dat gold niet voor Eefting. Met een uiterste inspanning maakte hij in zijn eentje de oversteek en - omdat hij pas aansloot na de vierde tussensprint - hij werd daar zelfs extra voor beloond met vijf sprintpunten bovenop de twintig voor de ronde.
Daarna plooide Eefting weer terug en moest hij toezien hoe de Nieuw-Zeelander Strong de leiding overnam. Waar Strong zich voortdurend voorin handhaafde, liet Eefting zich een paar keer verrassen.
Met nog dertig ronden te gaan, sloop Eefting er toch op kousenvoeten vandoor en pakte zo vijf belangrijke punten.
Eindsprint
In de slotfase leek de Nederlander nog van het podium te duikelen, toen de ijzersterke Strong zijn tweede ronde pakte met de Spanjaard Sebastian Mora, die bij de tussensprints ook al veel punten had gesprokkeld, in zijn wiel.
Eefting had zijn krachten echter opgespaard voor de eindsprint en moest daarin punten pakken om de Pool Pszczolarski voor te blijven. Dat deed hij.
Wereldtitel en wereldrecord voor Ganna
De wereldtitel op de achtervolging ging naar de Italiaan Filippo Ganna. De tijdrijder van INEOS, die in Yorkshire brons pakte bij de WK tijdrijden op de weg, benaderde in de halve finales al de magische grens van vier minuten.
Met 4.01,934 bleef hij boven die grens, maar zijn tijd was wel goed voor een wereldrecord.
In de finale declasseerde hij de Amerikaan Lambie Ashton en gebruikte hij de laatste meters om de armen in de lucht te steken. Met 4.03,875 reed hij desondanks opnieuw een heel scherpe tijd.
Voor de pas 23-jarige Italiaan was het al de vierde wereldtitel in vijf jaar op de achtervolging.
