Is de eerste Nederlandse Netflix-serie Ares een nieuw Nederhorrorhoofdstuk?

Naar een horrorfilm kijken is al spannend, maar er zelf een maken voor het grote publiek in het Nederlands is dat zeker ook. Nu heeft de Nederhorrorboom een nieuwe loot: Ares is vanaf vandaag te streamen op Netflix.

Ares is de eerste volledig Nederlandse Netflixserie, want Undercover was een Nederlands-Belgische samenwerking. De serie gaat over een Amsterdamse studente die lid probeert te worden van een exclusief genootschap dat al snel zeer duister blijkt te zijn.

De serie wordt geregisseerd door Giancarlo Sanchez en Michiel ten Horn. Het is de eerste keer dat Ten Horn zich aan duoregie waagt, vertelt hij in Met het Oog op Morgen.

"Ik had ook geen ervaring met horror. Maar dat maakt het des te spannender. We hebben veel scripts bestudeerd. Wat vinden we goed en eng en waarom werken dingen wel of niet? Maar of je nu een comedy maakt of horror; het gaat allemaal om opbouw, voorbereiding en anticipatie. Een goed vertelde grap is grappig, dat werkt met horror ook zo."

"Omdat we psychologische horror maakten, lag de focus erg op personage", vertelt Lisa Smit, die de voorvrouw van het genootschap speelt. "Maar er waren wel momenten dat ik een klassieke horrorschrik moest spelen. Dan gebeurt er iets doodengs voor je neus, maar het gebeurt niet echt. En tegelijkertijd moet je rekening houden met stickers op de vloer en waar je naartoe moet kijken."

"Dat begint met iemand casten die dat goed kan", legt regisseur Ten Horn uit. "Het is niet zo dat ik met een toeter naast haar ga staan om haar te laten schrikken. Het gaat om inleving. Als je dezelfde taal spreekt en je snapt de karakters dan komt iemand vanzelf bij die schrik."

Horror scoort

Het genre horror is geen vanzelfsprekendheid voor Nederlandse filmmakers. Afgezien van het werk van Dick Maas zijn hier de laatste jaren nauwelijks enge kaskrakers gemaakt. "Er wordt best veel Nederlandse horror gemaakt maar op een of andere manier wordt er niet naar gekeken.

"Ik vraag mezelf ook af waarom", zegt Frank Mulder van horrormagazine De Nachtvlinders. "Zo had je vorig jaar nog Bumperkleef, door de pers gelauwerd maar in de bioscoop een flop. Ik hoop dat Ares helpt om de opinie over Nederlandse horror te verbeteren. Het genre is breder dan bloed en kettingzagen."

"Terwijl horror hartstikke goed scoort, dat weet Netflix ook best." Mulder kent de verhalen van filmfondsen die minder scheutig zijn bij genrefilms dan bij de zoveelste romantische komedie. "Dat zorgt voor een vicieuze cirkel. Er wordt wel horror gemaakt, maar dat is met kleine budgetten. Je ziet dat Nederlandse filmmakers het dan in het buitenland proberen, zoals Diederik van Rooijen met The Possession of Hannah Grace twee jaar geleden."

Enorm publiek

Het gevecht met de Nederlandse markt hoeft Ares tenminste niet te voeren. Regisseur Ten Horn: "Ineens mag je denken voor de wereld en krijg je dat podium. Dat opent je hoofd, je fantasie. Dan durf je ineens mee te gaan met de grote genrefilms die worden gemaakt."

Ten Horn heeft nog niet nagedacht over de landen waar Ares zou kunnen aanslaan: "Ik zou het in eerste instantie leuk vinden als het in Nederland goed wordt bekeken. Maar stel dat het hier niet scoort en in Mexico wel, dan is dat alsnog een enorm publiek. Volgens mij is Netflix heel blij met hoe we het gemaakt hebben."