Thomas voelt zich na donkere periode eindelijk PSV'er: 'Zeker ook gehuild'

• Eline de Zeeuw

  redacteur Sport & Buitenland

53 competitiewedstrijden op rij was PSV ongeslagen in eigen huis, maar aan die fraaie reeks kwam vorige week zondag door AZ een einde. Grote pechvogel was Ryan Thomas, die al na twintig minuten spelen een rode kaart pakte. De Eindhovenaren gingen uiteindelijk hard met 4-0 onderuit.

En dat terwijl het zo mooi had moeten worden voor de Nieuw-Zeelander: na veertien maanden blessureleed maakte hij eindelijk zijn debuut in de basis bij PSV. Een terugblik op zijn zware en soms eenzame revalidatie. "Eigenlijk besefte ik het pas een week, misschien twee, geleden: ik ben eindelijk een PSV-speler."

Augustus 2018. Hij was amper een week speler van PSV toen het gebeurde. Een potje aan het eind van de training, jong tegen oud. "Ik blokkeerde een schot met mijn gestrekte rechterbeen", herinnert Thomas zich. "En bam, de achterkant van mijn knie werd vol geraakt."

De week ervoor was hij nog medisch gekeurd door de arts die nu zijn knie opnieuw onderzocht. "Zijn gezicht vertrok en ik zag het gelijk: dit is niet goed." Na een scan werd duidelijk: de Nieuw-Zeelander had zijn voorste kruisband gescheurd.

"In mijn leven heb ik misschien een paar keer gehuild", vertelt hij nu kalm. "Nou, toen zeker ook."

De blessure had niet op een vervelender moment kunnen komen. Na vijf seizoenen bij PEC Zwolle had Thomas net zijn gedroomde overstap naar de regerend landskampioen gemaakt. Even daarvoor had zijn oud-trainer hem nog opgehemeld in Studio Voetbal. "Hij is een van de beste spelers in de eredivisie", glimlachte Ron Jans. "Hij zit op zijn top. Hij kan wel naar Real Madrid!"

Maar het werd revalideren. Een jaar lang. "Ik trainde maanden alleen met mijn fysiotherapeut. Dan kwam ik om acht uur op de club en ging ik om vier uur weer weg", zegt de inmiddels 24-jarige middenvelder. "De andere jongens kwamen later en gingen eerder weg dan ik. Ik was bovendien net nieuw, ik wilde ze niet te veel met mijn blessure lastigvallen."

En als voetbal wegvalt in het leven van een profvoetballer, doet dat ook veel met de persoon. "Daar werd ik flink mee geconfronteerd, ja. Na zes, zeven maanden werd het donker in mijn hoofd." Net toen het beter ging met zijn kruisband en hij voorzichtig mee kon trainen met het team, speelden oude blessures in zijn knie op.

Donkere spiraal

"Ik raakte licht depressief", zegt Thomas. "Vaak verliet ik de trainingen teleurgesteld. Dan kwam ik thuis en wilde ik niet praten met mijn vriendin. Op de zwaarste dagen kwam ik niet van de bank af en had ik zelfs geen zin om wat met mijn dochter te doen. Ik kwam in een donkere spiraal terecht."

Hij hield het voor zichzelf, totdat hij doorhad dat dat hem niet zou helpen. "Het was lang een situatie van 'ik tegen de wereld'. Terwijl dat helemaal niet hoefde, begreep ik later. Mijn vriendin en fysio waren er 24 uur per dag voor me. Toen ik ze meer betrok bij mijn revalidatie ging het beter."

Ook praatte hij met oud-spelers van PSV die hetzelfde was overkomen: Ruud van Nistelrooij, Boudewijn Zenden. "Ze hielpen me door bepaalde ervaringen te delen en zeiden dingen als: zie hoever je bent gekomen, niet alleen hoelang je nog te gaan hebt."

Speech in de kleedkamer

Het hielp. Stapje voor stapje voelde hij zich weer voetballer. Begin oktober, na veertien maanden revalideren, mocht Thomas voor het eerst invallen. Na de wedstrijd tegen VVV-Venlo sprak hij zijn teamgenoten toe in de kleedkamer.

"Dat is een ritueel. Na je debuut of eerste goal speech je voor het team. Normaal bedank je dan iemand voor de assist of maak je een grapje, bij mij ging het net wat anders", zegt hij. "Ik heb de jongens bedankt hoe ze me hebben behandeld. Ze betrokken me altijd overal bij, al ging het om input tijdens een teamvergadering. Dat heeft me echt goed gedaan."

Zijn debuut in de basis voor de Eindhovenaren, afgelopen zondag tegen AZ, verliep dus alleen niet bepaald zoals hij vooraf had gehoopt.

'Mentaal en fysiek sterker'

"Duidelijk een rode kaart, een domme overtreding", toonde hij zich na afloop opvallend schuldbewust voor de camera's. "Het voelde alsof een groot deel van die wedstrijd mijn fout was."

Maar na het jaar dat hij heeft gehad, weet Thomas ook dat er meer is in het leven dan een rode prent en een slecht resultaat. "Ik voel me honderd procent sterker, mentaal en fysiek", glimlacht hij. "Natuurlijk heb ik flink gebaald zondag, maar het is nu aan mij hoe daar mee om te gaan. Shit happens, dit is nou eenmaal een onderdeel van het voetbal."

En praten over de soms donkere periode die hij heeft gehad, vindt hij niet vervelend, integendeel. "Hoe meer we hier als profvoetballers over praten, hoe beter mensen weten dat ook wij ons wel eens slecht of depressief voelen."