Partizan al 34 jaar zonder clubheld, maar verdriet blijft
Twintigduizend kinderen worden donderdagavond verwacht bij het Europa League-duel tussen Partizan Belgrado en AZ. Grote kans dat ze zich over de Ulica Dragana Mancea richting het Stadion Partizana bewegen. Een bijzondere straat voor de supporters van Partizan.
De straat is vernoemd naar een held uit de clubhistorie: Dragan Mance, de spits van het Partizan van de eerste helft van de jaren tachtig. Geliefd om zijn doelpunten, zijn vechtersmentaliteit, zijn lef, looks, charisma en leiderschap.
Een publiekslieveling en een echte clubman met een passie voor het zwart-witte shirt van Partizan. Niet voor niets legde de viervoudig international van Joegoslavië aanbiedingen van andere clubs naast zich neer.
Glijdend op de knieën
Mance leidde Partizan in het seizoen 1982/1983 met vijftien doelpunten naar de Joegoslavische landstitel. In totaal maakte hij in vijf jaar 174 doelpunten in 279 wedstrijden voor de club. Die goals vierde hij altijd op karakteristieke wijze, door te glijden op zijn knieën.
Op 1 september 1985 gleed Mance voor het laatst. Hij benutte een strafschop in de thuiswedstrijd tegen Buducnost Titograd. Zijn Partizan onderstreepte met de zege de titelaspiraties en veroverde de koppositie.
Noodlot
Twee dagen later stapte Mance op een zonnige ochtend in zijn Peugeot 205 op weg naar een training in Belgrado. De training zou hij niet halen. Mance raakte met hoge snelheid van de weg en reed tegen een betonnen pilaar onder een brug. Hij was op slag dood.
Aan een veelbelovend leven en loopbaan kwam abrupt een einde, enkele weken voor zijn 23ste verjaardag. De oorzaak van het ongeluk is nooit helemaal duidelijk geworden.
De training van Partizan was zonder Mance al begonnen. Toen kwam het noodlottige bericht. "Mannen, enkele minuten geleden is onze Dragan overleden. De training is voorbij", zei Partizan-coach Nenad Bjekovic met tranen in zijn ogen.
De beste vriend van Mance, Vladimir Vermezovic, viel van verdriet op de grond, andere spelers schreeuwden en huilden, wilden het niet geloven. Het land huilde mee. Jongens en meisjes, Partizan-fans, van Servië tot Montenegro en van Bosnië tot Kroatië, kregen geen hap meer door hun keel.
Voor altijd
De begrafenis werd een groot eerbetoon aan Mance. Zo'n 30.000 mensen waren present toen de spelers van Partizan in clubshirt de kist naar het graf droegen. Uit het niets klonk er een lied, gezongen door de fanatieke fans, bijgenaamd de Grobari, de grafdelvers.
"Je bent er niet meer Dragan, alleen het verdriet blijft"
"Grafdelvers van de Zuid-tribune zullen voor altijd van je houden"
Bij het graf kwam een jaar later een standbeeld van Mance te staan, in een karakteristieke pose. Een beeld van de speler, glijdend op de knieën na een goal tegen Rode Ster Belgrado. De naar hem vernoemde straat bij het stadion kwam er in 2011.
Mance leeft voort in de harten van de fans van Partizan. Nog steeds zijn shirts met beeltenissen van Mance te koop, nog steeds prijken zijn naam en gezicht op spandoeken, ook op de plek van het ongeluk.
En nog steeds wordt Dragan Mance ook regelmatig toegezongen in het stadion van Partizan, 34 jaar na zijn overlijden, door fans die nog niet eens geboren waren toen de spits overleed. Zelfs de kinderen die donderdagavond op de tribune zitten, weten van het verdriet van Partizan.