Rudolf Roozendaal, kapitein

Nog 10 jaar door als kapitein of monteur: 'Haal ik mijn pensioen wel?'

  • Floor Ligtvoet

    redacteur

  • Floor Ligtvoet

    redacteur

Ze zijn allebei nog in de vijftig maar maken zich nu al zorgen of ze hun pensioen wel op een gezonde manier zullen halen. Eric Bocken (59) werkt als hoofdmonteur seinen bij Strukton en Rudolf Roozendaal (57) als kapitein op kleine zeevaartschepen. Net als veel andere mensen met zware beroepen zitten ze klem, want eerder stoppen is voor hen geen optie.

Of het nu 's nachts of overdag is, in de wind of regen, de Limburgse Bocken zit vaak urenlang geknield op het spoor voor onderhoud aan de spoelen. Of hij klimt met zware klimteugels om de mast in om seinlampjes langs het spoor te verwisselen. "Bukken, knielen, lopen, ballast ongelijk, dat maakt het zwaar. Ik begin last te krijgen van mijn heupen, mijn bovenbenen. En de knieën beginnen ook.''

Als hij thuiskomt, voelt hij 'toch overal wat steken komen'. Het liefste zou hij dan ook sneller stoppen met werk. "Dat ik straks op mijn oude dag nog een beetje kan, hè? Ik heb geen zin om dadelijk thuis te zitten met allerlei klachten."

Steeds je bed weer uit

Ook kapitein Rudolf Roozendaal denkt er zo over. "Ik moet nog tien jaar. Ik word nu ietsjes ouder en het is geen klaagverhaal maar ik begin bijvoorbeeld mijn knieën te voelen. En als ik erg moe ben en wat spanning heb, dan krijg ik ineens pijn in mijn schouder terwijl ik dat nooit gehad heb." Het zijn deze klachten die hem aan het denken zetten: "Gaat het nog wel lukken, tien jaar door?"

Opgebrand, maar stoppen is geen optie

De vele klim- en klauterpartijen aan boord, de steile laddertjes van acht meter naar het ruim op en af, beginnen Roozendaal steeds zwaarder te vallen. Maar ook de diensten van zes uur op en zes uur af, breken hem op tijdens die weken achtereen op zee. "En dan zitten we op zee nog in een redelijk vast ritme", zegt hij. "In de haven is het maar net wie het in zijn hoofd krijgt om het schip te inspecteren, of aan boord te komen en te vragen naar de kapitein. Dan moet je je bed dus weer uit. Daar is geen ontkomen aan. Je bent kapitein, hè? A good captain never goes to sleep."

Beide mannen merken als ze goed moe zijn en gaan slapen, ze een stuk minder fris wakker worden dan vroeger. Bocken: "De herstelperiode wordt steeds langer. Dat is echt te merken."

Sigaar uit eigen doos

Voor Bocken staat het eigenlijk alvast. Hij gaat niet door tot de pensioengerechtigde leeftijd. "Ik denk dat ik mijn pensioen wat naar voren laat halen." Dat dit betekent dat hij maandelijks minder pensioen zal ontvangen, beseft hij maar altijd goed. "Ja, het is een sigaar uit eigen doos, hè? Maar doorwerken ga ik gewoon niet doen."

Voor Roosendaal zit minder werken er in de nabije toekomst niet in. Hij heeft zijn salaris, met meerdere studerende kinderen, de komende jaren nog hard nodig.

De toekomst belooft verbetering in de arbeidsomstandigheden van mensen met een zwaar beroep. Het werk wordt draaglijker met nieuwe hulpmiddelen zoals dit zogeheten exoskelet:

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl