NOS NieuwsAangepast

Vermiste Dirk (82) de stad door op bezorgtas, 'we willen dat hij herkend wordt'

Voor Jan van den Belt is de hoop vervlogen dat hij zijn vader Dirk, die in april vorig jaar uit Kampen verdween, levend terugvindt. "Bij mijn moeder dringt ook het besef door dat ze hem niet meer terug zal zien. Het is verschrikkelijk", zegt hij.

Dirk van den Belt is een van de langdurig vermisten die nu te zien is op tassen van maaltijdbezorger Deliveroo. Familieleden van vermiste personen zijn blij dat er aandacht komt voor hun geliefden, in de vorm van rondrijdende foto's.

Jan van den Belt put nieuwe hoop uit de actie:

Vermiste Dirk (82) te zien op Deliveroo-tassen: 'Mensen gaan beter opletten'

Vader Dirk ging op een mooie zondagochtend in april vorig jaar wandelen, iets dat hij volgens zijn zoon vaak deed. "Mijn ouders kregen meestal visite op zondag en mijn moeder riep hem nog na dat iemand langs zou komen. 'Weet ik, dan ben ik al lang weer terug', zei hij nog."

Mortuaria, opvangtehuizen, ziekenhuizen

Dirk van den Belt bleek een trein te hebben gepakt naar Alkmaar en was te zien op beelden van station Duivendrecht. "De politie zei dat hij misschien onderweg een tia heeft gekregen en daar zodanig van in de war is geraakt, dat hij is gaan zwerven. We hebben geen idee. Ik heb overal gezocht. Ik ben in mortuaria geweest, in opvangtehuizen, ziekenhuizen."

De politie heeft alle tips nagelopen, familieleden deden hun verhaal in media in de hoop dat iemand hem zou herkennen. "Maar op een gegeven moment raken de middelen op. Inmiddels is het een cold case geworden." Hoewel het wellicht ijdele hoop is, blijft Jan van den Belt naar zijn vader uitkijken. "Ik zie hem op elke straathoek." De familie wist meteen dat Dirks foto op de bezorgtassen zou moeten worden gezet. "We willen dat mijn vader herkend wordt. We willen het afsluiten."

Sidney Lute

Natasja Alderliefste noemt de nieuwe aandacht "een soort erkenning" voor haar 21-jarige zoon Sidney Lute. Hij wordt al bijna 2,5 jaar vermist. "Je komt er alleen voor te staan als alle aanknopingspunten opraken."

Sidney besloot eind oktober 2016 om alleen op vakantie te gaan. Hij was gestopt met school en had zijn baantje opgezegd. Alderliefste had contact via de telefoon, maar Sidney wilde niet zeggen waar hij was. Als ze vroeg of hij in het binnenland of buitenland was, zei hij: 'ik ben ergens'. En als ze vroeg of het goed ging, dan zei hij: 'ja hoor, het gaat goed'. "Maar na een paar weken kregen we hem niet meer aan de telefoon."

In eerste instantie nam de politie de zaak niet serieus omdat het niet zo gek is als een jongen van 19 vrijwillig van huis vertrekt, zegt Alderliefste. "Pas na meerdere keren wekelijks langsgaan, namen ze zijn zaak op."

Je leert op een gegeven moment om het even opzij te zetten.

Natasja Alderliefste

Sidneys telefoon bleek al weken geen signaal meer te hebben ontvangen, hij had geen geld opgenomen en had in een huisje op een bungalowpark gezeten. "Volgens de vrouw van de receptie had hij gezegd dat hij niet goed in zijn vel zat. Hij wilde tot rust komen. Misschien dat hij haar meer durfde te zeggen omdat zij een vreemde was?"

Een uitgebreide zoektocht in de buurt van de Franse bergketen de Vogezen, waar hij naartoe zou zijn gereisd, leverde niks op. Toch houdt Alderliefste hoop om hem levend terug te vinden. "Al gaat dat in gradaties. Je leert op een gegeven moment om het even opzij te zetten."

'Niet hun schouders ophalen'

Voor Alderliefste laat de politie met Sidneys foto's op de bezorgtassen zien dat "ze niet hun schouders ophalen over zijn vermissing". "Dat deed de politie in eerste instantie, alsof die jongen niets voorstelde. Zo zou hij zichzelf misschien al hebben gevoeld. Des te erger is het als het lijkt of anderen dat ook zo zien."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl