FC Emmen #3: Klaar voor de eerste thuiswedstrijd?

Dit seizoen speelt FC Emmen voor het eerst in de geschiedenis in de eredivisie. De NOS volgt de ontwikkelingen bij de club op de voet in de YouTube-serie FC Emmen: Hier kom ik weg. Vandaag in deel drie: de eerste thuiswedstrijd in de eredivisie tegen AZ. Maanden heeft de club er naartoe geleefd. Maar er zijn ook zorgen. Is stadion De Oude Meerdijk wel klaar voor de competitiestart?

Emmen, woensdagavond 15 augustus, supportershome

Rein de Groote is geen zorgelijk man. Vrolijke ogen en gezellige rode konen staan in een gezicht dat bijna wegzakt tussen zijn schouders. Toch voelt de voormalig snackbarhouder uit Klazienaveen zich niet helemaal gerust als hij rond kijkt. Voor hem zitten zo'n veertig vrijwilligers die uitleg krijgen over de verkoop van bier en hamburgers, een taak die in Emmen is voorbehouden aan supportersvereniging Rood Wit. Rein, verantwoordelijk voor de snackverkoop, kwam al een man of 15 tekort voor zondag, en daar zijn er vanavond weer een paar bijgekomen.

"Dat wordt aanpakken", zegt Jo Wubbels, voorzitter van Rood Wit. "Het komt wel goed hoor", zegt Rein. Hij vertrekt geen spier. Rust uitstralen, dat is hier het devies.

Snel loopt hij door een instructielijst: geen drank tijdens het werk, niet appen achter de bar en plassen in de pot: "Tegen Sparta stonden er 30 man tegen de bosjes te slingeren", zegt hij ernstig. De vrijwilligers luisteren kalm.

De koeling blinkt

Na Reins uitleg bekijken de snackverkopers een verkooppunt onder de Noordtribune. Een ruimte met witte wandtegels, gedateerd keukenmeubilair en een frituurpan met het vet er al in. De koeling blinkt, de voorraden drank en eten liggen hoog opgestapeld. In Den Haag, een week eerder, was het bier op in het bezoekersvak. Rein lachend: "Dat zal hier niet gebeuren."

Niet alles is op tijd klaar. Als de vrijwilligers buiten het stadion staan kunnen ze de aannemersbusjes nog zien. Draden steken uit de grond. Tourniquets worden nog geïnstalleerd. Het geluid van timmerlieden en lassers overstijgt de komende dagen dat van voetballers. Tot en met zondagochtend wordt hier doorgewerkt.

Supporterscoördinator André staat aan de rand van het veld en trekt zijn lippen in een bezorgde krul: "Ik begin toch wat zenuwachtig te worden", zegt hij, "en dan niet over het voetbal." Hij lacht.

Zondag 19 augustus: FC Emmen - AZ

Stadion De Oude Meerdijk. Kwart voor tien 's ochtends. De zon komt langzaam door de wolken en in de bestuurskamer van de supportersvereniging is het al gezellig druk. Aan een ovalen tafel leggen vrijwilligers stapels munten op hoopjes van tien. "Jullie lijken wel die garnalenpellers uit de reclame", zegt een man. Gelach.

"Hoeveel hebben we er al?", vraagt een oudere teller.

"Dertigduizend", zegt voorzitter Jo Wubbels.

Stoïcijnse blikken. Handen die door hoopjes munten glijden. Voorzitter Wubbels inspecteert in de gang een stapel dozen met munten en waakt erover alsof het zijn eigen kinderen zijn.

De gesprekken gaan over kleine zorgen. Komt de supportersbus naar de uitwedstrijd tegen Ajax wel vol? Hoe goed is AZ precies? Zijn er genoeg vrijwilligers? Een damesvinger gaat over een papier met namen.

Er staat een Viola ingeroosterd in een kiosk.

"Viola?", zegt een vrouwenstem.

"Heb ik nog nooit van gehoord", zegt een man op barse toon.

"Viola Holt?", vraagt een ander.

Gelach.

"Oh, Viola van de chicks", zegt een vrouw van een jaar of veertig.

"Ja die", reageert een oudere man snel.

Stilte.

Horecacoördinator Rein loopt ondertussen heen en weer met kratten en flessen. Zijn vrouw - fijn gezicht, kordate houding - roert in een pan met gehaktballen. Duizend in totaal. Verderop smeren twee vrouwen zachte witte bolletjes. NOS-verslaggever Joep Schreuder steekt zijn neus om de hoek van de keuken. In zijn kielzog een cameraman en een geluidsman. De vrouwen lijken te bevriezen. "Eerste divisie of eredivisie: de broodjes zijn hetzelfde natuurlijk", zegt de verslaggever. Stilte. Schreuder verlaat de keuken, wandelt door de kantine, richting de tribunes. Een trekker rijdt rondjes over het veld. Kleine stukjes zwart rubber springen omhoog.

Schreuder ziet hoe meerdere vrijwilligers op weg zijn naar de laatste klusjes. Iedereen oogt vriendelijk, maar ook een beetje gespannen.

Stropdas

In de catacomben van het stadion heeft directeur Ben Haverkort zo zijn eigen zorgen.

"Wie kan een das knopen, een dubbele knoop?", vaagt de voormalig scheidsrechter. Een stuk of vijf medewerkers zit nog zonder geknoopte das, vandaar.

Buiten stroomt het plein voor het stadion langzaam vol. Groepjes fans bewegen van biertent naar friettent, of staan in de rij voor munten en shirts. Bij de tourniquets ontstaan een uur voor de wedstrijd kleine rijen. Een seizoenspasje werkt niet. Dan wordt een man met een sleutel geroepen en gaat het hek alsnog open. Sommige mensen moeten even wennen aan het scannen van de kaarten. Moet de streepjescode boven of onder?

De meeste mensen zijn binnen een paar minuten door de hekken.

Supportersvereniging

In het supportershome staat kort voor de wedstrijd een lange rij voor een tafeltje met de muntverkoop. Bezwete vrijwilligers lopen heen en weer. Snackcoördinator Rein vertelt kalm wat er misging. De stroom bij de verkooppunten op de Noordtribune lag er even uit. Bij de bar in het supportershome was een lekkage. Sommige vrijwilligers worden wat overrompeld door alles wat op ze afkomt. Hij haalt z'n schouders op: "Het zijn kleine dingen. Zo heb je altijd wel wat."

In de bestuurskamer worden nieuwe zakjes munten gemaakt. "Dat had eigenlijk al klaar moeten zijn", moppert een bestuurder. Ach, wat geeft het. De meeste mensen komen vrij snel aan een borrel en een hapje.

Als de wedstrijd begint, doet AZ er alles aan om de feeststemming te bederven. Het wordt 0-1, 1-1, 1-2, 1-3 en 1-4. Weinig fans die er wakker van lijken te liggen. De Brigata Fanatico, de fanatieke supporters, blijven zingen. De spelers krijgen applaus als ze van het veld gaan.

Ruim na de wedstrijd blikt directeur Wim Beekman met licht verhit gelaat terug op de dag. Geslaagd als het gaat om de organisatie: geen grote problemen, veel tevreden gezichten. Voor hem ziet Beekman de bus van AZ optrekken richting de uitgang van het parkeerterrein. "Daar gaan de drie punten", zegt hij sip. Z'n gezicht staat plots een stukje minder vrolijk.