Na bijna dertig jaar is muurschildering Keith Haring weer te zien in Amsterdam

• Jeroen Wielaert

  verslaggever

Een reusachtige zeemeermin met een hondenkop en een mannetje op haar rug. In dikke witte lijnen schilderde graffiti-kunstenaar Keith Haring het beest op de hoge bakstenen zijmuur van het depot van het Stedelijk Museum. Het was in het voorjaar van 1986, ergens achter op het besloten terrein van het Amsterdamse voedseldistributiecentrum. Om klimatologische redenen verdween de creatie achter een grijs scherm. Het Stedelijk koos daarna voor een andere opslagplaats. Na een intensieve lobby is Harings kunstwerk nu weer zichtbaar geworden. Alleen nog niet voor het publiek.

Op dat Food Center heerst een geweldige drukte van af en aan rijdende vrachtwagens en heftrucks. Het is geen plaats voor kunst. Ook daarom valt het enorme beest van Haring direct op, sinds de grijze kunststof platen ervoor afgelopen maandag zijn verwijderd. Anders dan alles wat hier aan vis uit de diepvries wordt gehaald, zal dit dier op het terrein blijven. Ook als blijvende nagedachtenis van de in 1990 overleden Haring.

De ijskast van Amsterdam

Kunstenaar Jan Rothuizen fungeerde destijds als assistent van de Amerikaan. Hij zorgde voor de potten met witte verf. "Het was een koude, gure dag in maart", herinnert hij zich. "Ik moest mijn best doen om binnen te komen, het is de ijskast van Amsterdam. Ik vond het eigenlijk een heel desolate plek. Ik begreep dat toen niet goed." Haring had geen goed zicht op zijn werk onder het schilderen. Je kunt het zien aan de bovenkant van de bek van die hond, die is niet helemaal recht. Haring was achteraf niet ontevreden, maar wel kritisch.

Na bijna dertig jaar is de metershoge muurschildering van Keith Haring eindelijk weer zichtbaar, bekijk 'm in de video.

De Amsterdamse graffiti-kunstenares Mick La Rock, in Groningen geboren als Esther Middel, wist van het bestaan van Harings muurschildering. "Ik had hem nog nooit in het echt gezien, want ik was er niet bij", zegt ze.

"Zo'n vier jaar geleden wilde ik weten wat ermee was gebeurd, ben ik erover gaan lezen in de bibliotheek van het Stedelijk en gaan rondvragen bij conservatoren. In 2015 was ik gastconservator van de graffiti-tentoonstelling in het Amsterdams Museum. Toen werden we benaderd door de Keith Haring Foundation. Een plus een was twee. Toen ben ik verder gaan zoeken, gesterkt door galeriehouder Olivier Varossieau, in wie ik echt een teammaatje vond om samen de queeste aan te gaan. We hebben behoorlijk lopen lobbyen en dit is het resultaat, mede dankzij de inspanningen van het Stedelijk Museum. Ik ben heel erg verheugd. Toen die eerste platen eraf gingen, kon ik mezelf eigenlijk niet bedwingen. Het was zo geweldig..."

Harings werk is een soort herontdekte Van Gogh die toch nog verborgen blijft voor het publiek dat het Food Center niet vrijelijk op kan. Interim-directeur Jan Willem Sieburgh streeft daar wel naar. Hij betoogt: "Dat hangt heel erg af van de indeling van terrein en de zichtlijnen die er komen als de nieuwbouw klaar is. Dat is ook een van de eisen aan het project, dat het goed zichtbaar blijft, maar het is het gesloten gedeelte van het terrein. We moeten het zien. Misschien dat er gelobbyd wordt en dat het voor meer mensen toegankelijk wordt. Met de auto kan je er niet op, maar misschien fietsers en voetgangers wel. We weten het nog niet."