Jeanine Duijst
redacteur NOS op 3
Jeanine Duijst
redacteur NOS op 3
"Zelf een karretje bouwen? Dat doet de jeugd niet meer", vertelt carnavalswagenbouwer Toon Bakker uit Heerlen. "Het moet echt al een traditie in de familie zijn, anders is er geen motivatie bij jonge mensen."
Over een week staat het zuiden van Nederland op z'n kop voor een paar dagen feest: carnaval. Maar het is vooral het feest, want er zijn steeds minder jonge praalwagen-bouwers.
Uit een rondgang van NOS op 3 onder carnavalsverenigingen in 24 dorpen en steden blijkt dat ruim de helft moeite heeft met het vinden van jongeren voor de bouw van praalwagens.
"Onze vereniging bestaat nu zestien jaar en het is nog nooit zo rustig als nu geweest", vertelt Jasper Kroese uit het Limburgse dorp Eys. Volgend jaar stoppen ze er daarom mee, maar dit jaar komen Jasper en z'n vrienden nog één keer samen om een wagen te maken.
Een paar maanden lang, drie avonden per week met papier-maché, hout en staal in de weer voor de mooiste wagen? Dat gebeurt al zo'n tien jaar niet meer, zegt Brabander Gerard Oudshoorn uit Waalre.
"In de optocht zien we kleinere wagens dan een aantal jaar terug. En we schrijven groepen in andere dorpen aan om bij ons mee te lopen zodat we toch een gevulde optocht hebben", vertelt Gerard, die zelf lid is van carnavalsvereniging De Keien. "Sommige dorpen en steden zijn nog wel actief, maar daarvoor moet je echt een langere carnavalstraditie hebben."
Carnaval is mij met de paplepel ingegoten.
In het nabijgelegen dorp Valkenswaard zijn ze nog wel fanatiek. Volgens William Damen, voorzitter van de carnavalsvereniging, is carnaval in iedere gemeente anders. Hij denkt dat jongeren in zijn dorp nog fanatiek meebouwen aan een praalwagen vanwege het Bloemencorso in september. "Er is een bouwcultuur, na deze corso vinden mensen het leuk om door te bouwen."
"Maar ik zal niet zeggen dat het tekort aan bouwjongeren bij ons niet gaat komen. Tegenwoordig zijn er allerlei activiteiten voor jongeren, zoals wintersport. Je ziet dat carnaval onder de jeugd een andere invulling krijgt", vertelt William. "Het is mij met de paplepel ingegoten: of ik nu wilde of niet, ik ging carnaval vieren."