Pien Keulstra vindt geluk bij triatlon

In 2011 gold tiener Pien Keulstra, dankzij een subliem NK afstanden, als de grote schaatsbelofte. Maar die belofte werd niet ingelost. Het jeugdige talent kwijnde weg in een seniorenflat in Heerenveen, de heimwee sloeg op haar eetpatroon, grootse prestaties bleven uit.

Dus gooide ze het roer om. Keulstra ging op zoek naar een nieuwe uitdaging en die vond ze in de triatlon. Een nieuwe fase in haar leven: “Het is niet gemakkelijker, maar ik ben wel gelukkiger."

Aan de muur in huize Keulstra in Boekelo hangt een mooie afbeelding van Pien in schaatspak, als herinnering aan het verleden, aan de NK waar ze als junior de 3.000 en de 5.000 meter won en de grote namen het nakijken gaf. “Dat was wel heel gaaf. Daar kijk ik met heel veel plezier op terug. Maar ik heb ook periodes meegemaakt waarin ik dacht: dat past minder bij mij.”

Eerlijk gezegd is het schaatsen nooit echt het wereldje geweest van Pien Keulstra. “Het was best wel strak. Ik ben een teamplayer, maar tot een bepaalde hoogte. Ik wil ook dingen voor mezelf kunnen doen. In dat opzicht ben ik ook wel een einzelgänger. Ik train graag zelf.”

Af en toe vervelend

Die mogelijkheid vond ze niet in het schaatsen, waar je nu eenmaal deel uitmaakt van een ploeg. “Je was heel veel dagen in het jaar samen. Dat is absoluut heel gezellig, maar ik heb het af en toe ook wel als vervelend ervaren.”

Keulstra vond het lastig de volledige focus op één sport te leggen. “Het schaatsen alleen vond ik te eenzijdig. Het zat me destijds ook wel dwars dat ik niet mijn studie kon oppakken.”

Daarbij voelde ze de drang om méér te willen trainen. Maar in het schaatsen, waar dat niet verstandig wordt geacht, werd ze juist afgeremd. “Ik doe het liefst zo veel mogelijk, zo vaak mogelijk. In dat opzicht past de triatlon beter.”

Racefietsen

Pontificaal in de huiskamer van de familie Keulstra staan drie racefietsen. Het hele gezin doet graag aan sport, en aan triatlon in het bijzonder. Dat geldt ook voor Pien, die in haar periode als schaatsjunior tijdens de zomermaanden nog wel eens een aantal triatlons deed.

“Het was een beetje voor erbij. Maar ik heb altijd goed moeten afstemmen wanneer dat mogelijk was. En op een zeker moment dacht ik: ik beleef hier heel veel plezier aan. Heel veel lol. Ik wil veel meer triatlons doen.”

Dus hebben haar schaatsen - in ieder geval voorlopig - plaatsgemaakt voor zwempak, racefiets en hardloopschoenen. Dat ze aanleg heeft, bleek vorige maand in Weert. Toen won Keulstra de Nederlandse titel op de olympische afstand. Bij afwezigheid van de grote triatlonnamen Rachel Klamer en Maaike Caelers, dat wel. “Een hele mooie wedstrijd, het ging goed."

De komende periode wil de 21-jarige sportieveling nog meer wedstrijdervaring opdoen en uitvinden waar ze staat in het internationale veld. Ze verlaat binnenkort het ouderlijk huis in Boekelo om zich aan te sluiten bij de nationale triatlontop, die traint en woont in Sittard. Een heel verschil met haar huidige trainingsregime. “Op dit moment train ik een beetje op de bonnefooi. Ik heb niet iemand die mijn schema’s schrijft. Ik probeer wat, laat ik het zo zeggen. Het gaat op gevoel.”

Waar het triatlonavontuur haar naartoe gaat leiden, is op dit moment nog lastig in te schatten. Olympische Spelen? “Tuurlijk zou ik dat willen. Maar laat ik eerst dit jaar maar eens kijken wat ik aan internationale races kan doen en hoe mijn niveau is ten opzichte van andere dames. Want ik denk dat dat nog wel schrikbarend groot is."

Buitenbad

Samen met haar moeder rijdt Pien naar een buitenbad in Hengelo. Daar wurmen beiden zich in een wetsuit voor een uurtje zwemtraining. Niet bepaald het beste onderdeel van de jonge atlete. “Daar moet ik de komende tijd nog veel winst behalen.” Een kwestie van techniek. “Als je het mij vraagt is het net zo technisch als schaatsen. Ik vind het heel gaaf om mezelf dat aan te leren. Dat je krachtiger, sneller, efficiënter door het water kan gaan.”

De badmuts en de zwembril gaan op. Pien Keulstra verruilt het bevroren water voor het klotsende bad en voelt zich gelukkig. “De vrijheid van de triatlon, daar kan ik heel mijn ziel en zaligheid in kwijt.”