VS voor op schema, ziet technisch directeur Stewart: 'Wereldkampioen, waarom niet?'
Als een stuiterbal gaat Earnie Stewart over het veld. De brede schouders van ploeggenoot Gregg Berhalter gebruikt hij als als trampoline. De twee 'Hollandse Amerikanen' zijn over the moon, die 17de juni 2002 in het Zuid-Koreaanse Jeonju.
Met recht, want dankzij een 2-0 zege op rivaal Mexico heeft de VS voor het eerst sinds 1930 de kwartfinales van het WK voetbal bereikt.
Twintig jaar later mikt het duo tegen Oranje op een herhaling van die stunt. Met Berhalter als bondscoach en Earnest 'Earnie' Stewart als technisch directeur van de Amerikanen. Beter gezegd, voor Stewart is de achtste finale een tussenstation. "Wij willen wereldkampioen worden", zegt Stewart zelfverzekerd. "Waarom niet?"
Niet alleen qua inhoud klinkt de 101-voudig Amerikaans international als een echo van de Nederlandse bondscoach. Uit de manier waarop hij praat (met Veghelse tongval) over voetbal, klinkt de Hollandse School.
"Gregg en ik geloven heel erg in het feit dat we niet alleen maar reactief kunnen voetballen", vervolgt Stewart. "Dat hebben deze jongens tot op heden heel goed laten zien. Daar zijn we bijzonder blij mee."
Publiekslieveling in Tilburg én Breda
Stewart, geboren als zoon van een Amerikaanse luchtmachtofficier die gestationeerd was op de luchtmachtbasis in Volkel, leerde voetballen in Uden en begon te scoren in de eerste divisie bij VVV-Venlo.
In Tilburg ging de goedlachse spits ook op eredivisieniveau door met doelpunten maken. En ondanks zijn Willem II-verleden werd hij later bij NAC Breda ook een publiekslieveling.
"Ik heb lang in Nederland gewoond en mijn vrouw en kinderen wonen er nog steeds. Dus dit is een bijzondere wedstrijd. Maar ik ben natuurlijk voor Amerika. Yes!"
In 1994 stond hij aan de basis van de historische kwalificatie voor de tweede ronde. Zijn treffer tegen Colombia, de wedstrijd die verdediger Andres Escobar later noodlottig zou worden, vestigde zijn status voor altijd.
Na een teleurstellend WK in 1998 stond hij in 2002 in de herfst van zijn carrière nog in de voorste linie, toen de Amerikanen voor het eerst de kwartfinales haalden. In de defensie van dat elftal: Gregg Berhalter.
Vandaag krijgen ze de kans om die historische prestatie te evenaren. "In 2018 hebben we ons niet gekwalificeerd voor het WK. Daarna hebben ze een Amerikaanse technisch directeur aangesteld (Stewart zelf, red.) en heb ik Gregg aangesteld. Met een idee."
Aanvallend voetballen
"Als je ooit een keer wereldkampioen wil worden, dan zal je op een andere manier moeten gaan spelen. Teamgeest, atletisch vermogen en uithoudingsvermogen, dat zit in Amerikanen opgesloten. Als we dat kunnen koppelen aan vooruit voetballen - zoals Nederlanders altijd willen - dan ziet het er goed uit."
Over vier jaar moeten de Amerikanen presteren als de VS - met Mexico en Canada - zelf gastland is van het WK. "Een defensieve organisatie kan je makkelijk neerzetten, maar je zal ook doelpunten moeten maken. Wij denken dat we met reactief spel geen hoge ogen gaan gooien. En dus hebben we jonge spelers geselecteerd, waarvan wij denken dat zij dat spel kunnen spelen."
Die spelers bewijzen in Qatar dat ze misschien wel voor liggen op schema. Wat betreft druk zetten en aanvalslust maken de Amerikanen dit WK misschien wel meer indruk dan Oranje.
Op basis van status is Oranje favoriet, maar wie geen weet heeft van de historie zou zeggen dat de rollen zijn omgedraaid. "Nederland is eerste geworden in de groep en ze staan er ook terecht. Het is een tegenstander, die wij echt niet gaan onderschatten."
