Kudus lacht niet als hij scoort: 'Zo'n moment gaat dieper dan een doelpunt alleen'
Toen Ajacied Mohammed Kudus op Anfield de bal in de bovenhoek joeg, kwam er bij de Ghanees veel los. Maar geen glimlach.
Hoe anders was dat in Ghana, bleek uit een video die na de wedstrijd tegen Liverpool op Twitter rondging. Op de beelden zie je uitzinnige jochies, die kort na het doelpunt van Kudus uit puur geluk door een zaaltje rennen, springen en dansen.
Het zijn kinderen uit de Right to Dream Academy in Accra, de plek waar de route van Kudus richting die goal op Anfield begon.
Zelf ziet hij die plaats als het begin van een marathon, die hij nog altijd rent. Op een tasje dat hij op de Toekomst bij zich draagt, heeft hij een tekst laten printen. "Allah's blessing for you is not validated by the liking of mankind. The marathon continues. Kudusdream."
Jeugd in Nima
Kudus groeide op in Nima, een stad in de regio rond de Ghanese hoofdstad Accra. Hij begon met voetballen bij Strong Tower FC, een bescheiden clubje uit de buurt. Op zijn twaalfde plukte Right to Dream hem daar weg.
Hij kwam terecht in een goedgeorganiseerde voetbalacademie, met een internationale samenwerking met het Deense FC Nordsjaelland, waar hij vijf jaar later zijn eerste stappen in het Europese voetbal zou zetten.
Right to Dream bood hem een kans, die andere kinderen uit zijn omgeving niet kregen. "Kansen krijg je in Ghana minder dan in Nederland. Dat is jammer, want talent is er in overvloed in Afrika."
De kinderen die voor hem juichten in het filmpje op Twitter zijn belangrijk voor Kudus. "Ik zie hoeveel mensen me steunen en inspireren. Ik wil op mijn beurt aan hen laten zien dat ze hetzelfde of zelfs meer kunnen bereiken dan ik. Dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt."
Eindelijk fit
Kudus zelf is net uit een sportief dal geklommen. Na zijn indrukwekkende start bij Ajax in de nazomer van 2020, volgden twee jaar vol blessureleed. Tijdens de voorbereiding op het huidige seizoen was hij eindelijk weer helemaal fit.
Maar ondanks zijn goede spel in het voorseizoen en een mooi doelpunt in de wedstrijd om de Johan Cruijff Schaal tegen PSV zette trainer Alfred Schreuder hem op de bank. Het frustreerde Kudus zichtbaar en toen het Engelse Everton zich meldde, wist hij het wel: wegwezen hier.
"Everton bood me een mooie kans en ik wilde het wel proberen", blikt Kudus terug. "Geen voetballer wil op de bank zitten en ik ook niet. Hoewel ik begreep dat niet iedereen altijd kan spelen, leek Everton me op dat moment een goede mogelijkheid."
Op de laatste dag van de transfermarkt kwam Kudus niet trainen bij Ajax, net zoals Antony schitterde door afwezigheid voordat de Braziliaan naar Manchester United vertrok. Veel mensen zagen het als werkweigering, maar dat ziet Kudus zelf anders.
"Het was niet zo dat ik niet wilde trainen, maar ik ben een mens en had met veel te dealen in heel korte tijd. Het hoofdstuk is nu afgelopen en ik ben nog gewoon hier."
Sterk zijn
Nog geen twee weken later ziet zijn wereld er totaal anders uit. Tegen Rangers FC kreeg Kudus zijn eerste basisplaats van het seizoen. Hij schoot meteen een bal in de bovenhoek, achter de hulpeloze Schotse keeper Allan McGregor. Tegen Liverpool liet hij Alisson Becker al even kansloos achter.
En nu kent de hele voetbalwereld Kudus. De Britse pers was diep onder de indruk en beschreef hem de dag na de wedstrijd als de volgende parel uit de Ajax-school.
Die Champions League-doelpunten vierde hij dus niet met een brede lach, maar met zijn armen gekruist, met tot vuisten gebalde handen. Het is zijn eigen interpretatie van de 'Wakanda Forever Salute', een groet uit de Marvel-superheldenfilm Black Panther.
"Voor mij staat dat gebaar voor het blokkeren van negatieve dingen die op je pad komen", legt Kudus uit. "Ik beeld uit dat ik twee zwaarden kruis, die een muur vormen die obstakels en problemen tegenhoudt."
"Zo'n moment gaat veel dieper dan alleen het vieren van een goal. Het gaat me dan ook om mijn persoonlijke leven: dat ik sterk ben en trouw aan mezelf blijf."
Kudus heeft het gevoel dat het grote werk na zijn goals in de Champions League nu pas echt begint. Met Ghana wacht in november en december het WK. Een basisplek in Qatar kan Kudus haast niet ontgaan.
Het worden de grootste maanden van zijn voetballeven tot nu toe. "Mijn missie is nog lang niet voltooid. Er is nog veel meer dat ik kan laten zien. The marathon continues: die houdt nooit op."
