'Gebroken' Frimpong: 'Wilde aantonen dat Afrikanen op Winterspelen konden komen'
"Gebroken, balen, gefrustreerd, boos." Het is duidelijk hoe de 35-jarige Ghanees Akwasi Frimpong, die opgroeide in Nederland, zich voelt nadat zijn olympische droom door een coronabesmetting een nachtmerrie is geworden. "Maar ik ben nu vooral bezig met herstellen en gezond blijven", voegt hij er gelijk aan toe.
Frimpong heeft een hobbelig traject van bijna vier jaar achter de rug en bereidde zich vol goede moed voor op de wereldbekerwedstrijden skeleton in het Duitse Altenberg om zich te kwalificeren voor de Spelen in Peking, totdat woensdag het slechte nieuws binnenkwam: een positieve coronatest. Door de quarantaineregels in Duitsland mist hij de cruciale wedstrijden die volgende week afgewerkt worden.
Het was allerminst zeker dat Frimpong zich zou kwalificeren, maar hij voelde zich sterk en zijn laatste optreden in Lake Placid gaf de burger moed. Het doet er allemaal niet meer toe. "Ik kan vloeken en boos zijn, dat ben ik achter de schermen ook, maar aan het einde van de dag moet je positief blijven".
Die positiviteit haalt Frimpong uit familie. "De steun van mijn vrouw en dochter is fijn. Ik wil zo snel mogelijk naar hen toe."
Dat zou op 3 januari al kunnen, mits hij dan negatief test. "Het gaat de goede kant op." Vlak na zijn positieve test had Frimpong last van rillingen, hoestbuien. hoge koorts en nachtelijke zweetaanvallen.
De atleet verwacht dat de coronabesmetting ook meteen het einde van zijn turbulente sportcarrière inluidt. Zijn partner heeft veel offers moeten brengen en Frimpong heeft twee jonge kinderen.
Olympische droom
Frimpong werd geboren in Ghana en verhuisde op achtjarige leeftijd naar de Bijlmer. Op atletiekbaan Kraaiennest viel zijn sprinttalent op en onder leiding van de atleet Sammy Monsels behaalde hij op jonge leeftijd nationale successen. Daarna kreeg hij een beurs op de universiteit van Utah en belandde hij in de voorselectie van de Nederlandse estafetteploeg (4x 100 meter) voor de Olympische Spelen in Londen van 2012. Door een zware blessure kon hij niet meedoen.
Vervolgens werd hij gevraagd door het bobsleeteam van Ivo de Bruin om als remmer mee te doen. Het lukte hem ook niet in het bobsleeën de Spelen van Sotsji (2014) te halen.
De olympische droom bleef echter in leven. In Amerika vond Frimpong de liefde van zijn leven en in Salt Lake City besloot hij zich te richten op skeleton. Voor Ghana maakte hij in 2018 zijn opwachting op de Spelen in Pyeongchang. Namens dat land eindigde hij als dertigste en laatste.
Frimpong wilde meer. Hij ging zich richten op de Spelen van 2022. Een pittige klus, omdat hij na zijn debuut op de Spelen al zijn sponsors kwijt was geraakt. Hij kon zijn Amerikaanse coach Zach Lund niet meer betalen, nam een lening en zocht naar extra fondsen. Ook werd hij in de afgelopen jaren geteisterd door blessures.
Toch bleef hij geld en energie steken in dat ene doel. Dat Ghana geen wintersportland is, maakte zijn missie extra moeilijk. "Je loopt achter qua financiering, programma en materiaal. Je bent daarom altijd met bijzaken bezig. " Frimpong zat daarom ook zonder coach in Duitsland toen het noodlot toesloeg.
Zijn de afgelopen vier jaar dan helemaal voor niets geweest? "Ik hoop het niet. Ik denk dat ik mensen heb kunnen inspireren. 'Hope of a billion' was niet voor niets zijn motto. "Ik wilde aantonen dat Afrikaanse sporters op de Winterspelen konden komen door doorzettingsvermogen."
