Filmpje van afscheid tussen terminale zieke Natascha en paard maakt veel los

Het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht deelde gisteravond beelden van hoe de terminaal zieke Natascha afscheid nam van haar Lieuwe. Het filmpje maakte veel los. "In alle ellende zag ik haar weer gelukkig zijn."

In de video is te zien hoe aan de achterzijde van het ziekenhuis Natascha en haar paard elkaar voor het laatst ontmoeten. Ziekenhuismedewerkers en nabestaanden die het afscheid regelden, krijgen op sociale media van duizenden mensen lof toegezwaaid.

Natascha's man Herman Edelman zag het ook niet helemaal aankomen, vertelt hij. Het ziekenhuis had hem, bijna twee maanden na het overlijden van zijn vrouw, gevraagd of ze de beelden op hun sociale media mochten delen. "Natascha had zoveel reacties fantastisch gevonden. Ze hield enorm veel van dieren. Ik denk dat ze iedereen zo'n afscheid gunde", vertelt hij aan de regionale omroep Rijnmond.

Duitsland

Een groot deel van haar leven lijdt Natascha aan multiple sclerose, een ziekte van het centrale zenuwstelsel. Voortbewegen gaat, maar wel steeds moeizamer. "Dit jaar ging het helaas hard achteruit", blikt Edelman terug. Er zijn open wonden en er wordt een been geamputeerd.

Paard Lieuwe woont op de boerderij van vriendin Femke Weijers, die woont in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Natascha en Herman gaan er een paar keer per jaar een week logeren. Maar als Herman een tijdje ook ernstig ziek is kan Natascha drie jaar lang niet naar Duitsland. Ze ziet haar paard jaren niet.

"Toen we Natascha's behandeling stopten en ze wist dat het niet meer goed zou komen, zei ze tegen mij, tegen de thuiszorg en eigenlijk iedereen: mijn grootste wens is Lieuwe nog een keer zien", vertelt Herman. De verpleging van het Dordtse ziekenhuis regelt vervoer naar Duitsland via de Stichting Ambulance Wens, maar het is te laat. Natascha heeft inmiddels zoveel zuurstof nodig dat de flessen niet passen in de wagen.

Er wordt een poging bedacht om digitaal afscheid te nemen. "Ik weet niets van telefoons en van Facetime. Ik heb het geprobeerd, maar de verbinding was slecht en schokkerig. Een filmpje maken voelde ook niet goed", vertelt Femke. "Weet je, wij paardenmensen ruiken graag aan ons dier. Zo moest het zijn, Natascha moest Lieuwe voelen en ruiken. Niet op een scherm."

Als Herman aangeeft dat het nu echt hard achteruitgaat, neemt Femke een besluit. "Ik zei tegen mijn partner: gooi de tank maar vol en haal de trailer. Ik ga Lieuwe borstelen. En dan gaan we naar Dordrecht."

Teken van herkenning

Na onderling contact belt Herman het ziekenhuis. Herman: "Die reageerden fantastisch. 'Dat is goed', zeiden ze. 'Dit gaan we doen. Kom maar'." Een uur later zijn ze op weg naar Nederland, een reis van 400 kilometer. Alle betrokkenen geven toe: het was eigenlijk een compleet spontane actie. Geen idee of het zou lukken en of het een goed idee was.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen is Natascha in haar bed naar buiten gereden. "Samen met Lieuwe ben ik naar het bed gelopen. Anders dan bij een hond weet je het nooit helemaal zeker, maar ik denk dat hij haar herkende, Lieuwe snuffelde en stak zijn oren naar voren. Dat is een teken van herkenning", vertelt Femke. "Natascha pakte het touw vast, net als altijd. Lieuwe stond daar heel erg op zijn gemak. Toen Natascha haar zuurstofmasker afdeed drukte hij zijn neus tegen haar gezicht."

"Ik zag Natascha ontspannen, ze had eindelijk vrede met de situatie", zegt Herman. "In alle ellende zag ik haar weer gelukkig zijn. Glimlachen. Het was allemaal zo rustig, zo ontspannen."

Tijdens het afscheid knipte Femke nog wat manen af van Lieuwe. "'Nu kun je hem blijven ruiken en voelen', zei ik. De manen heeft ze tot het laatst in haar handen gehad."

Nog diezelfde dag glijdt Natascha door de morfine in een diepe slaap. Twee dagen later overlijdt ze op 47-jarige leeftijd. De manen van Lieuwe worden met haar begraven. Herman en Femke zijn het Albert Schweitzer Ziekenhuis diep dankbaar dat het afscheid zo is gegaan, ondanks alle coronadrukte.

Het ziekenhuis laat weten zoveel mogelijk mee te willen werken als patiënten afscheid willen nemen van een huisdier, maar een verzoek als dit niet eerder te hebben gehad. De betrokkenen op de verpleegafdeling zeggen dat het afscheid ook hen diep heeft geraakt.